آينده پژوهي انقلاب اسلامي ايران

آينده پژوهي به لحاظ هستي شناسي پست مدرن بوده و عدم قطعيت اصل حاكم بر آن است. هدف آينده پژوهي نه «پيش بيني» بلكه «درنظرگرفتن» است. آينده پژوهي مطالعه آينده هاست و سه آينده «ممكن»، «محتمل» و مطلوب(مرحج) را به صورت همزمان در نظر مي گيرد. با تقسيم مطالعات انقلاب به سه قلمرو فلسفه انقلاب، تئوري هاي انقلاب و نتايج انقلاب، پژوهش حاضر، در قلمرو مطالعات نتايج انقلاب ها جاي مي گيرد و مي كوشد با استفاده از تكنيك هايي كه مطالعات آينده پژوهي در اختيار مي گذارد، آينده انقلاب اسلامي ايران را مورد مطالعه قرار دهد. تكنيك مورد استفاده در اين پژوهش سناريونويسي است. در اين راستا با در نظر گرفتن روند برنامه هاي اجرايي نيروهاي اجتماعي مختلف فعال در نظام سياسي جمهوري اسلامي، در قالب سه سناريوي «استحاله انقلاب اسلامي»، «براندازي انقلاب اسلامي» و «ترقي و پيشرفت انقلاب اسلامي»، آينده هاي ممكن، محتمل و مرحج پيش روي اين انقلاب را بررسي مي كند. از اين سناريوهاي سه گانه، دو سناريوي نخست، جزء آينده هاي نامطلوب و منفي قلمداد شده و سناريوي سوم نيز آينده مطلوب و مثبت به شمار مي رود.