پديدارشناسي زندگي روزمره با تأكيد بر حوزه خصوصي در شهر دزفول

حوزه­ خصوصي و حوزه­ عمومي در سبك زندگي رابطه­ ديالكتيكي با هم دارند كه بسته شدن يكي به گسترش ديگري مي‌انجامد. در تنگناهاي حوزه­ عمومي، حوزه­ خصوصي در پي راه‌حل است. در جامعه­ امروز ايران حوزه­ خصوصي رشد بسياري داشته است. پژوهش حاضر در جست­و­جو و بررسي سبك‌هاي نويني از زندگي است كه در چنين فضايي شكل­گرفته­‌اند. مكان اين پژوهش دزفول و روش آن كيفي بر مبناي پديدارشناسي هرمنوتيك است. داده­‌هاي ميداني از راه مصاحبه عميق و نمونه‌گيري هدفمند و با توجه به تجربه­ زيسته­ اطلاع‌رسانان گرد­آوري شده است. در بخش نظري با هدايت ميدان از نظريه تلفيقي بر اساس انديشه‌هاي فيسك، دوسرتو، لوفبور، بورديو، كلارك، هبديج، گيدنز و ... بهره­ برده شده است و با اين نظريه­ تلفيقي سبك­هاي نو در زندگي روزمره تحليل شده است. يافته‌­ها نشان مي‌­­دهد كه با كم‌رنگ شدن حوزه عمومي، افراد به حوزه­ خصوصي پناه مي­‌برند و سبك‌هاي جديدي ايجاد مي‌كنند و به اين ترتيب حوزه خصوصي رشد مي‌­كند. كنشگران اجتماعي با سرمايه اقتصادي و سرمايه فرهنگي خويش را متمايز و در عرصه‌هاي مختلف زندگي خود بازانديشي مي­‌كنند، گسترش حوزه­ خصوصي به خودآفريني مي‌انجامد، به بيان ديگر سبك زندگي نوعي مقاومت در برابر نظم مسلط است. گسترش حوزه­ خصوصي دلالت سياسي دارد و نوعي نشانگان است كه چون درمان عمل مي­كند. زندگي روزمره بستر معنايابي است و كنشگران در زندگي روزمره از روش‌هاي خاصي براي خلق معنا و موقعيت‌هاي جديد بهره مي‌­گيرند.