اثر تجارت با چين بر رشد اقتصادي ايران

امروزه تجارت خارجي يكي از مهمترين عوامل در توسعه اقتصادي كشورها به شمار مي رود، به طوري كه اقتصادهاي پيشرفته توجه زيادي به درجه باز بودن اقتصادشان دارند. ايران نيز در دهه هاي اخير اقدامات زيادي را در جهت گسترش روابط تجاري خود با ساير كشورها انجام داده و سعي در جذب سرمايه هاي خارجي داشته است. در سالهاي اخير با تشديد تحريم هاي غرب عليه ايران و خروج شركتهاي غربي از ايران و كاهش مبادلات تجاري با شركاي تجاري، ضرورت جايگزيني شركاي تجاري غربي با ساير كشورهاي قدرتمند روشن شد. در اين ميان فرصت براي كشورهايي مانند چين فراهم شد تا حضور خود را در ايران پررنگتر كند تا حجم تجارت با اين قدرت اقتصادي بزرگ افزايش يابد. به طوري كه در سال هاي اخير كشور چين به اصلي ترين شريك تجاري ايران تبديل شده است. از اين حيث، در مطالعه حاضر تلاش مي شود تا تاثير تجارت با چين بر رشد اقتصادي ايران با استفاده از داده هاي سري زماني سالانه براي دوره زماني(2012 – 1990) مورد بررسي و تحليل تجربي قرار گيرد. براي اين منظور با استفاده از رويكرد هم انباشتگي مبتني بر مدل خود توضيح با وقفه هاي گسترده (ARDL to cointegration)، اثر متغيرهاي تجارت با چين بر رشد اقتصادي ايران مورد آزمون قرار گرفته است. يافته هاي تجربي اين مطالعه نشان مي دهند، متغيرهاي صادرات و سرمايه گذاري مستقيم خارجي در مجموع تاثيري مثبت بر رشد اقتصادي دارند.