اثر حداقل دستمزد بر اشتغال در صنايع كارخانه اي ايران

The Minimum Wage Effects on Employment in Manufacturing Industry

هدف از اين پژوهش بررسي اثر تغييرات حداقل دستمزد بر تركيب اشتغال در كارگاه هاي صتعتي در ايران است.در اين بررسي در قالب يك الگوي پانل هم انباشتگي ناهمسان و با استفاده از الگوي تصحيح خطاي برداري(VECM)در پانل،رابطه عليت ميان استغال متخصصان و غير متخصصان با حداقل دستمزد در كارگاه هاي صنعتي را با استفاده از داده هاي تركيبي مربوط به اين بخش بر اساس طبقه بندي ISIC III در سالهاي 1375 تا 1384 مورد آزمون قرار مي دهند.سپس الگوي استاندارد تعيين اثرات حداقل دستمزد بر استغال در كارگاه هاي صنعتي را برآورد مي نماييم.يافته ها نشان مي دهد كه افزايش حداقل دستمزدها در ايران، در كوتاه مدت تركيب استغال را در اين كارگاه ها به نفع كارگران با درامد پايين تغيير مي دهد ،اما در بلند مدت رابطه علي از حداقل دستمزد به اشتغال نيروي كار متخصص و غير متخصص وجود ندارد.يكي از مهمترين دلايل در تغيير تركيب نيروي كار در كوتاه مدت مي تواند عدم توجه به بهره وري نيروي كار در تعيين حداقل دستمزد و روش تعيين حداقل دستمزد به صورت ملي باشد.دلالت تحقيق حاضر در امر سياست گذاري اقتصادي اين ايت كه به منظور كاهش عدم تعادل هاي موجود در بازار كار،در معيارهاي تعيين حداقل دستمزد و روش تعيين آن در كشور تجديد نظر صورت گيرد.از جمله اينكه بهره وري در زمره يكي از معيارهاي حداقل دستمزد قرار گيرد.

This paper aims at investigating the effect of minimum wage on employment composition among Iran's manufacturing industries، using a microeconomic model which has been estimated by GLS and panel data collected from 1375 to 1384.Estimations show that an increase in minimum wage statistically has significant effect on the unskilled employment، and the employment rate of unskilled workers increases when the minimum wage is increased. An important implication of this research is that government requires reconsidering the criteria used for determining the minimum wage in Iran in order to diminish the imbalance in the current labor market. Economic development and level of productivity should be considered as two important criteria of determining the minimum wage.