نوشتار اندوه در اشعار فيليپ ژاكوته

Writing of grief in Philippe Jaccottet’s poetry

در اين مقاله به مطالعه و بررسي درون مايه ي مرگ در آثار فيليپ ژاكوته مي پردازيم. شاعري كه از اولين نوشته ها و سروده هايش ميتوان به حساسيت وي نسبت به رنج انسان و مرگ پي برد. نوشته هاي ژاكوته علي رغم ظاهر ساده اش، سؤالات مبهم بسياري را در ذهن خواننده مطرح مي كند زيرا شاعر به دنبال آن است كه آنچه را كلام از بيان آن ناتوان است، در شعر خود بگنجاند. جهان هستي وزندگي انسان از ديدگاه ژاكوته همچون معما است. مرگ - موضوع اصلي اين مقاله – نيز بخشي از اين معما را تشكيل مي دهد. بررسي سه مجموعه شعر « درس ها»، «نغمه هاي دنياي مردگان» و«در نور زمستان»، اهميت اين درون مايه را كه از جايگاهي اساسي در آثار شاعر برخوردار است، آشكار مي سازد. همچنين اين فرصت را پديد مي آورد تا پرده از آثار رازگونه و نافذ شاعر برداريم.آثاري كه بازخواني جهان و شيوه نوين زيستن را درهماهنگي با كائنات و با خويشتن خويش به مخاطب پيشنهاد مي دهد.

In this study we aim to examine the theme of death in the works of Philippe Jaccottet; in whose earliest writings and poems one can spot a sensitivity to human pain and death. Jaccottet’s writings though simple in form, raise many vague questions in the reader’s mind, for the poet wants to contain in his poem what speech can’t express. The universe and human life to Jaccottet are mysteries. Death – the subject of this article – is also part of this mystery. Analyzing his 3 collections of poems “Lessons”, “Chants from below” and “In the winter light” reveals the importance of this theme, which has an essential place in the poet’s works. This also creates an opportunity for unveiling his mysterious and piercing works; which deserve to be read and reread, as it suggests to the reader to reconsider the world and the new style of living in harmony with the universe and with himself.