اقتصاد جرم در كشور ايران (رويكردي تحليلي بر قاچاق مواد مخدر)

پژوهش حاضر بر آن است تا با رويكردي تحليلي - توصيفي و با استفاده از تكنيك هاي مدل سازي، به بررسي وضعيت اقتصاد جرم به صورت عام و تأثير شاخص هاي اقتصادي – اجتماعي بر قاچاق مواد مخدر به صورت خاص بپردازد و به اين منظور كشور ايران را به عنوان منطقه مابين قطب هاي جرم خيز از حيث مواد مخدر، در دوره زماني 1380 تا 1392 ، مورد بررسي قرار دهد. نتايج حاصله از تحقيق گوياي اين است كه: بر اساس مدل مفهومي تحقيق، متغيرهاي بيكاري، درآمد سرانه، ضريب كاكواني و شهرنشيني، از مهمترين معيارهاي تأثيرگذار بر قاچاق مواد مخدر در كشور ايران مي باشند كه در اين ميان، به جز شاخص شهرنشيني، ساير شاخص ها از معني داري قابل قبولي، برخوردار بودند، به صورتيكه، بيكاري تأثير مثبت و كاهش ميزان فقر و درآمد سرانه، تأثير منفي و به ترتيب، بيشترين تأثير را بر قاچاق مواد مخدر در كشور ايران داشته اند؛ بعلاوه، افزايش درآمد سرانه در كشور، از طريق كاهش بيكاري و فقر در جامعه، موجب حركت كمتر به سمت قاچاق مواد مخدر شده، كه اين عامل خود در جهت بهبود رفاه مؤثر مي باشد و همين امر، سيكل فزاينده اي را در جهت توسعه كشور فراهم مي كند.