ارائه مدلي كارا براي افزايش قابليت دسترسي سيستم هاي داراي قطعات تعميرپذير و تعميرناپذير به صورت چند هدفه مسئله تخصيص اجزاي مازاد

قابليت اعتماد و قابليت دسترسي از جمله مشخصه هاي مهم در اكثر سيستمها بالاخص سيستم هاي الكترونيكي و مكانيكي هستند كه در صنايع ارتباطات هوايي، شبكه هاي اينترنتي، سيستم هاي مخابراتي، سيستم هاي توليد نيرو، تسهيلات توليدي و غيره مطرح مي باشند كه از جمله مهمترين دلايل آن افزايش پيچيدگي سيستم ها، سخت و حساس تر شدن فضاي رقابتي بازار، افزايش هزينه هاي توليد در صورت ايجاد توقف و... مي باشد. در اين مقاله با الهام از تحقيقات صورت گرفته در زمينه قابليت اعتماد و بهينه سازي قابليت اعتماد سيستم ها، مدلي با تابع هدف چندگانه ارائه شده كه تابع هدف آن شامل بهينه سازي قابليت دسترسي و هزينه كل سيستم ها، در شرايطي كه سيستم شامل هر دو نوع قطعه تعميرناپذير و تعميرپذير باشد. در اين مدل قابليت دسترسي سيستم علاوه بر تخصيص اجزاي مازاد به زيرسيستم ها، تخصيص قابليت دسترسي براي اجزا نيز در نظر گرفته شده است كه اين امر باعث افزايش انعطاف پذيري مدل براي افزايش قابليت دسترسي سيستم ها مي باشد. براي حل مدل طراحي شده، از الگوريتم ژنتيك مبتني بر چينش جواب هاي ممتاز ناچيره NSGA-II استفاده شده است كه داراي توان بالا براي حل چنين مسائلي ميباشد. در پايان نيز براي بيان كارائي مدل پبشنهادي و روش حل آن يك مثال عددي ارائه شده است كه در اين مثال سيستمي در نظر گرفته شده است كه بخشي از اجزاء تشكيل دهنده آن تعميرناپذير و بخش ديگر آن تعميرپذير مي باشد