چكيده فارسي :
از گذشته همواره در كنار علم حصولي نوع ديگري از معرفت كه از آن به علم حضوري يا شهودي تعبير مي‌شود مطرح بوده است. در ميان فلاسفه گروهي معتقدند كه شهود تنها به وسيلة عقل صورت مي‌گيرد و گروهي ديگر بر اين باورند كه شهود توسط نفس انساني صورت مي‌گيرد كه يقين‌آور است و غير از اين طريق معرفت، بقيه قابل اعتماد نيستند. افلاطون يكي از فلاسفه‌اي است كه طريق معرفت صحيح را شهود مي‌داند ولي همواره در بين فلاسفه بعد از او اين سؤال مطرح بوده كه شهود مورد نظر او عقلي بوده يا عرفاني با رجوع به آثار افلاطون و استخراج ويژگيهاي شهود او و مقايسه آن با خصوصيات مكاتب عرفاني و تجربه‌هاي ديني اين فرضيه كه منظور وي از شهود، قسم عرفاني آن بوده قوت مي‌گيرد هر چند كه مخالفين اين نظر نيز دلايل مستحكمي براي بيان خود دارند.
چكيده لاتين :
Alongside with acquired knowledge, in a long run, another type as presence or intuitive knowledge has been introduced. Among the group of philosophers, some believe intuition takes place only by means of intellect, whereas, some hold it as a result of human soul which causes certainty, while the rest are not worthy of trust. Plato is of the philosophers that give accuracy to intuition, but always this question has been raised by the philosophers after him that the intuition, in his opinion, was of rational or mystical kind. With reference to the works of Plato and extracting the characteristics of his intuition and comparing it with those of mystical schools and religious experiences, this assumption is verified that it would be of the mystical. However, the opponents of this opinion express their own strong reasons.
