ارزيابي پاسخ سيستم عصبي خودكار و تغييرات كيفيت خواب به دنبال هشت هفته تمرين‌هاي منتخب شنا در دختران تمرين نكرده

Autonomic Nervous System Responses Assessment and Sleep Quality Changes Following Eight weeks Selected Swimming Training in Untrained Females

زمينه و هدف: شواهد حاكي از ارتباط پاسخ سيستم عصبي خودكار با كيفيت خواب و نيز اثرات مثبت تمرين‌هاي ورزشي بر اين دو مقوله است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر 8 هفته تمرين‌هاي منتخب شنا بر پاسخ سيستم عصبي خودكار و تغييرات كيفيت خواب دختران تمرين نكرده اجرا گرديد. روش بررسي: در اين پژوهش نيمه تجربي، 24 دختر سالم تمرين نكرده به صورت تصادفي به دو گروه تمرين(12نفر) و كنترل(12نفر) تقسيم شدند. برنامه تمرين شنا شامل هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقيقه با شدت 60 تا 80 درصد حداكثر ضربان قلب بود. ضربان قلب استراحتي و حداكثر نيز قبل و بعد از مداخله اندازه‌گيري شد. كيفيت خواب با استفاده از پرسشنامه كيفيت خواب پيتزبورگ ارزيابي گرديد. داده­ها با آزمون‌هاي تي مستقل و زوجي تجزيه و تحليل شدند. يافته­ ها: يافته‌ها نشان دهنده كاهش غير معنادار ضربان قلب استراحتي و حداكثر در گروه تمرين بود(به ترتيب، 071/0= pو 071/0=p). امتياز شاخص كيفيت خواب شركت كنندگان گروه تمرين، كاهش معني‌داري را نشان داد(0001/0=p). اجراي تمرين‌هاي شنا منجر به كاهش معني‌‌دار امتياز شاخص كيفيت خواب و حداكثر ضربان قلب گروه تمرين نسبت به گروه كنترل شد(به ترتيب، 002/0=p و 017/0=p). نتيجه­ گيري: بر اساس يافته‌ها، اجراي تمرين‌هاي شنا از طريق بهبود تعادل سمپاتيك‌ـ واگي منجر به كاهش ضربان قلب و بهبود كيفيت خواب دختران تمرين نكرده مي‌شود. بنابراين، اين تمرين‌ها مي‌بايد به عنوان راهبردي غير دارويي و مناسب جهت بهبود كيفيت خواب دختران تمرين نكرده در نظر گرفته شوند.

Background and Aim: evidence has shown the relation between autonomic nervous system response and sleep quality; and the beneficial effects of exercises on these two subjects. The present study was aimed to investigate the effect eight weeks selected swimming training on Autonomic Nervous System responses assessment and sleep quality changes in untrained females. Methods: In the present semi-experience study, 24 sedentary healthy untrained females were randomly assigned in two exercise training (n=12) and control (n=12) groups. The swimming training protocol includes sessions with 60 minutes at 60 to 80 percent of maximum heart rate, three sessions per week for eight weeks. Resting and maximal Heart rate assessed before and after intervention. Participants sleep quality was assessed using the Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI). The data was processed by using SPSS version 22 and Independent and dependent t-test. Results: The results showed a significant decrease in resting heart rate and maximum in the exercise group (p = 0.071, p = 0.071,) respectively. The score of sleep quality index of participants in the training group showed a significant decrease (p = 0.0001). The performance of swimming exercises resulted in a significant decrease in the score of sleep quality index and maximum heart rate in the exercise group compared to the control group (p = 0.002 and p = 0.017). Quality and maximal Heart rate in training group as compared to control group (P=0.002, P=0.017). Conclusion: according to the findings, swimming exercises through improving the sympathovagal balance led to decrease Heart rate and improve sleep quality in untrained females. Thus it should be considered as a viable non-pharmacological strategy to improve sleep quality in untrained females