پديد آورندگان :
آل ياسين، سهيلا دانشگاه علوم پزشكي شيراز - مركز تحقيقات آلرژي , اسماعيل زاده، حسين دانشگاه علوم پزشكي شيراز- گروه اطفال , نبوي زاده، حسام الدين دانشگاه علوم پزشكي شيراز - گروه اطفال , ابراهيمي، نرجس دانشگاه علوم پزشكي شيراز - مركز تحقيقات آلرژي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: بيماري لوپوس يك بيماري خود ايمني است كه به دنبال آن امكان درگيري ارگانهاي مختلف وجود خواهد داشت. علت بروز آن تاكنون به طور كامل شناخته نشده است، هر چند تأثير عواملي مانند عوامل محيطي، ژنتيكي و هورموني در بروز آن مشخص شده است. هدف از اين مطالعه، گزارش يك مورد از تظاهر لوپوس به دنبال زنبور گزيدگي بود. روش كار: اين مطالعه يك گزارش موردي است كه اطلاعات مربوط به بيمار از پرونده و معاينه‌هاي باليني جمع‌آوري شده و در پرسشنامه تهيه شده وارد شد. نتايج آزمايش‌هاي بيمار نيز مورد بررسي قرار گرفت.
معرفي بيمار: كودكي 11 ساله به دليل بروز علايمي شامل؛ تب، راش پروانهاي صورت و درد مفاصل از 20 روز قبل، در بيمارستان بستري گرديد. كودك هيچ علامت خاصي نداشته است تا اين كه دچار زنبور گزيدگي در ناحيه گردن ميگردد و بعد از دو هفته از گزش زنبور علايم به صورت راش ژنراليزه، راش پروانهاي صورت، آرتريت و حساسيت به نور آفتاب بروز ميكنند. در آزمايش‌هاي انجام شده وجود آنمي، مثبت بودن آنتيبادي ضد هستهاي و آنتيبادي عليه DNA دو رشتهاي و وجود پروتيين در ادرار مشاهده گرديد. انجام نمونهبرداري از كليه، نشان دهنده وجود نفريت ناشي از لوپوس كلاس III در بيمار بوده است. براي بيمار درمان پردنيزولون و هيدروكسيكلروكين انجام شده و در پيگيري، بيماري كنترل گرديده و دوز دارو كاهش يافت.
نتيجه‌گيري: بر اساس اين گزارش و ساير مطالعه‌ها، بهنظر ميرسد كه سم زنبور داراي اثري دوطرفه بر سيستم ايمني ميباشد. هرچند در برخي از گزارشها از سم زنبور جهت درمان بيماريهاي خودايمني مانند آرتريت استفاده شده است، اما از طرفي به دليل تأثير سم زنبور بر سيستم ايمني، گاهي بيماريهاي خود ايمني مانند: سندرم گيلن‌باره، هنخ شونلاين پورپورا، ميوكارديت و نفريت بروز پيدا كردهاند. اگرچه تاكنون به جز يك مورد از بروز لوپوس پوستي تحت حاد به دنبال گزش زنبور، گزارش ديگري مشاهده نشده است. بنابراين با توجه به اين كه در كنار اثرات درماني سم زنبور، امكان ايجاد واكنشهاي ايمونولوژيك و بروز بيماري نيز وجود دارد، انجام مطالعه‌هاي بيشتر و بازبيني در استفاده از آن در درمان ضروري به نظر ميرسد.
چكيده لاتين :
Background and objectives: Systemic Lupus Erythematosus (SLE) is an autoimmune disease that affects multiple organs. The etiology of SLE is not exactly defined. However, genetic and environmental factors, hormones and infections have been identified as triggers for SLE. Several organ systems can be damaged following SLE. In the present study, a case of SLE, triggered by bee sting and presented with renal involvement is reported.
Methods: This study presents a case report of SLE, triggered by bee sting. Data gathering sheet was prepared. Demographic information, clinical and lab data were observed and medical records were considered. Informed consent was obtained.
Patient presentation: An 11-year-old boy was admitted to the hospital with the history of fever, malar rash and joint pain, presented from 20 days ago. The child had no presentations of the disease, until he was stung by a bee on his neck. Two weeks later, he developed generalized rash, malar rash, arthritis and photosensitivity. In lab data; anemia, proteinuria, increased levels of anti-nuclear antibody, anti-double strand DNA and erythrocyte sedimentation rate were observed. Class III of nephritis was observed based on the renal biopsy. Treatment with prednisolone and hydroxychloroquine was started and in one year of follow up, favorable outcomes were observed.
Conclusions: Based on the presented case and the previous reports, it seems that bee venom might play a dual role in the immune system. Although the beneficial effects of bee venom have been observed in some autoimmune diseases (arthritis), some of the autoimmune diseases have been triggered by bee venom (such as Guillain-Barre syndrome, Henoch-Shonleine purpura, myocarditis and nephritis). This study is of the few studies, reporting SLE following bee sting. So, considering the reported adverse effects of bee venom, the application of bee venom in the treatment of diseases should be reconsidered.
