رابطۀ رضايت زناشويي والدين با ميزان محبوبيت آنان در نزد فرزندان با و بدون آسيب شنوايي

رضايت زناشويي مؤلفه‌اي كليدي در حفظ تعادل زندگي، برقراري سلامت رواني اعضاي خانواده و داشتن عملكرد مناسب والدين در تعامل با فرزندان است. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطۀ رضايت زناشويي والدين با ميزان محبوبيت آنان در نزد فرزندان با و بدون آسيب شنوايي انجام گرفت. پژوهش حاضر از جهت روش، همبستگي به شمار مي رود. نمونه اين پژوهش در كل 300 نفر مي باشد كه شامل 50 دانش آموز با آسيب شنوايي و والدين آنان (پدر و مادر) و50 دانش آموز بدون آسيب شنوايي و والدين آن ها (پدر و مادر)، در مقطع دبيرستان شهر تهران مي باشند. روش نمونه ­گيري براي انتخاب دانش آموزان بدون آسيب شنوايي به صورت تصادفي خوش ه­اي و روش نمونه­ گيري براي انتخاب دانش آموزان با آسيب شنوايي نمونه­ گيري در دسترس است. براي گردآوري داده­ ها از آزمون مقياس رضامندي زوجيت افروز و پرسشنامۀ محقق ساخته «سنجش ميزان محبوبيت» استفاده شده است. داده ­هاي به دست آمده با استفاده از روش ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون در نرم افزار SPSS نسخه 19 تجزيه و تحليل شد. يافته­ هاي پژوهش نشان داد كه بين رضايت زناشويي و محبوبيت آنان در نزد فرزندانشان رابطۀ معنادار وجود دارد و از بين خرده مقياس ­هاي رضايت زناشويي، خرده مقياس رضايت فرزندپروري بهترين پيش ­بيني كنندۀ محبوبيت والدين است. بر اساس يافته ­هاي پژوهش مي ­توان نتيجه گرفت كه رضايت زناشويي والدين اهميت بسزايي بر ميزان محبوبيت آنان در نزد فرزندانشان دارد.