برهمكنش هاي فرهنگي عصر مفرغ مازندران بر پايه داده‌هاي سفالي

Cultural Interactions in Mazandaran during Bronze Age

تحليل روابط درون و برون منطقه‌اي دوران مفرغ در جلگه مازندران و دشت‌هاي ميانكوهي آن بر اساس سفال، مسئله‌ي اصلي پژوهش حاضر است. سفال­هاي شاخص اين دوران، خاكستري و سياه براق و سفال قرمز ساده و منقوش (مفرغ قديم) بوده است. نگارندگان، چگونگي وجود اين سفال‌ها را در هفت محوطه‌ي كاوش‌شده و هشت محوطه‌ي بررسي‌شده‌ در اين منطقه، ارزيابي و با سفال‌هاي مناطق همجوار مقايسه نمودند. اين پژوهش اولا مشخص نموده كه، توليد سفال‌هاي طيف قرمز و خاكستري در دوره مفرغ قديم در اغلب اين محوطه‌ها به موازات هم در جريان بوده و لذا، فناوري سفال دوران مفرغ مازندران به صورت يك جريان دروني و تدريجي تحول يافته است؛ ثانيا، شباهت سفال­ هاي محوطه­ هاي بخش شرقي مازندران با مراكز دوران مفرغ دشت­ هاي گرگان و دامغان، و تشابه سفالي تپه­ هاي اين دوره در بخش غربي منطقه­ ي مورد مطالعه با محوطه ­هاي مناطق شمال غربي، موجب تقويت نظريه­ي وجود برهم‌كنش­ها بين مناطق مذكور گرديده است.

The main goal of this paper is study of the internal and external cultural interactions of the Bronze Age sites in the Mazandaran plain and its mountainous areas on the basis of pottery analysis. Plain and painted red and burnished gray and dark wares are two prototypes potteries of the Mazandaran Bronze Age period. We have studied potteries which were gathered from some excavations and surface survey projects carried out in the region through comparing them with other potteries from the neighboring regions. This study has been to identify the parallel production of red and gray potteries and internal and gradual transformation of ceramic technology in the Bronze Age of Mazandaran to assess assertions concerning its eastern or western interactions.