تلفيق ادبيات با نقاشي به شيوة مارسل پروست مطالعة پيوند ادبيات با نقاشي در رمان در جستجوي زمان از دست رفته اثر مارسل پروست با تأكيد بر مجلد طرف خانه‌ سوان

The Study of Connection of Literature with Painting in Marcel Proust’s “In Search of Lost Time” Novel with an Emphasis on “Swann’s Way” Volume

هرگاه صحبت از تلفيق ادبيات با نقاشي است، حضور ادبيات و نقاشي را در كنار يكديگر شاهد بوده‌ايم. مثل تلفيق ادبيات با نقاشي در تصويرسازي يك كتاب ادبي يا در نگارگري. اما تلفيقي كه مارسل پروست از اين دو ارائه مي‌دهد، متفاوت است. سراسر رمان در جستجوي زمان از دست رفته پر از نقاشي است، بي‌آن‌كه حتي يك تصوير در كل كتاب چاپ شود. او بدون آن‌كه تصويري فيزيكي در رمانش ارائه دهد، ادبيات را با نقاشي‌هاي شناخته‌شده‌اي تلفيق مي‌كند و متن را به آن‌ها ارجاع مي‌دهد و رابطه‌اي بينامتني ميان آن‌ها برقرار مي‌سازد تا قوة تصويرساز مخاطب را در كنترل خويش درآورد. پروست با اين رويكرد قصد دارد هنگامي كه رمانش خوانده مي‌شود، راه "خيال آزاد" بر مخاطب بسته باشد و مخاطب تقريباً همان چيزي را در ذهنش تصوير كند كه پروست آن را مي‌خواهد. اين مقاله از نظر ماهيت و روش، توصيفي-‌تحليلي بوده و بر پاية آراء «لوران ژني» در باب بينامتنيت و به ويژه «كلاژ بينامتني» بنا گرديده است.

Whenever it has discussed about combining literature with painting we have observed simultaneous attendance of literature and painting side by side; for instance, in Persian Miniatures or illustrating literary books. But, the combination that Marcel Proust presents by both is different. All over the “In Search of Lost Time” novel is full of painting though there isn’t any painting in that. He combines literature with famous paintings and refers the text to them and creates intertextual relationship between text and painting in order to take control reader’s faculty of imagining, without bringing any picture in his novel. Conclusions show that Marcel Proust tends to close reader’s free imagination path when he is reading the novel because Proust proposes reader images the same thing in his mind that Proust wanted to. This article is descriptive-analytical research by nature and method and has based on Laurent Jenny’s thoughts about Intertextuality in particular “Collage Intertextual”.