تاثير توافق نامه هاي تجارت آزاد بر تجارت دو جانبه كشاورزي در كشورهاي اكو

.

ادغام اقتصادي در سال هاي اخير به عنوان يك پديده اجتناب ناپذير مطرح بوده است. يكي از مهم ترين كانال هاي اين ادغام، افزايش تجارت بين كشورهاي عضو يك اتحاديه اقتصادي يا همجوار مي باشد. در صورت تحقق اين امر، كشورهاي شريك مي توانند ادوار تجاري مشابه هم داشته باشند. مطالعه حاضر بر اين فرض استوار است كه ادغام و همكاري هاي اقتصادي مي تواند تاثيرات اقتصادي فراواني مانند افزايش مبادلات تجاري، بهبود رفاه اقتصادي و صرفه هاي ناشي از مقياس را براي دو يا چند كشور داشته باشد. بنابراين اين مطالعه به ارزيابي اثر و ايجاد تجارت دو جانبه كشاورزي ناشي از توافق نامه هاي تجارت آزاد (FTAs) مي پردازد. در اين تحقيق از روش داده هاي تلفيقي و نيز مدل جاذبه استفاده شده است. نتايج حاكي از آن است كه در ميان كشورهاي عضو ايران و تركيه بيشترين حجم تجارت و منفعت كشاورزي را از توافق نامه هاي تجاري به خود اختصاص مي دهند. نتايج همچنان گوياي اين حقيقت است كه فاصله دو كشور داراي تاثير منفي بر حجم تجارت بين دو كشور مي باشد.

Economic integration has been an inevitable in recent years. One of the main aspects of integration is an increasing trade between members and neighboring countries. If it’s true, partner countries could have trade periods as similarities. This study is based on the assumption that economic integration and cooperation can increase trade volume, economic welfare and economics return to scale for members. Therefore this study evaluates the impact of bilateral agricultural trade in according to free trade agreements (FTAs). In this study, the panel data method and gravity model were used. Results indicated that Iran and Turkey take more benefits from free trade agreement; also the distance between countries has negative impact on trade volume of them.