بررسي مفاهيم پيوستار زماني - مكاني و چندزباني در نمايشنامه مرد يخي مي آيد

The Study of Chronotope and Heterolgossia in Eugene O'Neill's The Iceman Cometh

پيوستار زماني-مكاني و چندزباني از جايگاه ويژه‌اي در منطق مكالمه‌اي باختين برخوردارند. هرچند تاكنون بيشتر پژوهش‌هاي انجام‌شده كه رويكردي باختيني را محور كار خود قرار داده‌اند، روي گونه‌ي رمان متمركز بوده‌اند اما گونه‌ي نمايشنامه با قابليت‌هايي كه براي برقراري مكالمه دارد، مي‌تواند بستر جديدي براي مطالعات باختيني باشد. در اين مقاله سعي بر آن است كه پيوستار زماني-مكاني و چندزباني به عنوان ابزاري تحليلي در نمايشنامه‌ي مرد يخي مي‌آيد اثر يوجين اونيل مورد استفاده قرار گيرند تا خوانشي باختيني از اين اثر اونيل ارائه گردد. از طريق پيوستار زماني-مكاني مي‌توان اهميت مفهوم زمان و مكان و تأثير متقابل آنها بر يكديگر را جهت تبيين مفاهيم موردنظر نمايشنامه‌نويس بررسي كرد. همچنين چندزباني نشان مي‌دهد كه اونيل چرا و چگونه توانسته شخصيت‌هايي با پيشينه‌هاي متفاوت را در يك سالن گرد هم آورد و به آنها اجازه دهد كه براي خود صدايي داشته باشند و حتي صداي نمايش‌نامه‌نويس نتواند آن را سركوب كند.

Chronotope and heteroglossia are two significant terms in Mikhail Bakhtin’s dialogism. Although most of Bakhtin’s ideas are drawn into the study of novel, drama with its high potentiality for establishing dialogues between characters can create and maintain a new context for Bakhtinian studies. This article endeavors to use chronotope and heteroglossia as two analytical tools for studying Eugene O’Neill’s much-acclaimed play The Iceman Cometh and by doing so provides a Bakhtinian reading of this play. Through chronotope, we can investigate the significance of time and place and their reciprocal effect in order to explain the main concepts which Eugene O’Neill wished to deal with and convey. Also, heteroglossia shows why and how O’Neill brought all his characters with different and at times opposing backgrounds together in one single saloon and allowed them to have a voice of their own; a voice which even the playwright’s voice can’t control or suppress.