پديد آورندگان :
شيوا، سيامك دانشگاه علوم پزشكي تبريز - مركز تحقيقات سلامت كودكان، تبريز، ايران , قرقره چي، ربابه دانشگاه علوم پزشكي تبريز - مركز تحقيقات سلامت كودكان، تبريز، ايران , كمانگر، رشاد دانشگاه علوم پزشكي تبريز، تبريز، ايران , عبدي نيا، بابك دانشگاه علوم پزشكي تبريز، تبريز، ايران
چكيده فارسي :
پيش‌زمينه و هدف: كتو اسيدوز ديابتي (DKA) عارضه تهديد كننده حيات ناشي از ديابت شيرين است كه با شيوع بيشتري در كودكان مبتلا به ديابت نوع 1 رخ مي‌دهد، درمان DKA نيازمند اصلاح مناسب مايعات و الكتروليت‌ها، انفوزيون وريدي انسولين و پايش منظم پارامترهاي باليني و آزمايشگاهي است. هدف از اين مطالعه ارزيابي روند اصلاح مايعات، اسيدوز و اختلالات الكتروليتي و بروز عوارض در طي درمان كتواسيدوز ديابتي بوده است.
مواد و روش كار: اين مطالعه به‌صورت گذشته‌نگر بر روي كليه بيماراني كه با تشخيص كتواسيدوز ديابتي در سال‌هاي 1383 لغايت 1393 در بيمارستان كودكان تبريز بستري شدند انجام گرديد. داده‌هاي لازم بر اساس اطلاعات موجود در پرونده بيماران جمع‌آوري و شامل سن، جنسيت، يافته‌هاي آزمايشگاهي و باليني مي‌شد. داده‌هاي به‌دست آمده توسط نرم‌افزار IBM® SPSS® release 16.0.0 مورد تحليل و آناليز قرار گرفت.
يافته‌ها: از 262 بيمار موردمطالعه، 8/52 درصد بيماران دختر و 1/47 درصد بيماران پسر بودند. ميانگين سني بيماران موردبررسي 7/3+01/7 سال بود و 8/43 درصد بيماران سن كم‌تر از پنج سال داشتند. طي مدت درمان ميانگين كاهش قند خون و پتاسيم به ترتيب mg/Dl70±2/171 و meq/L71/0 بود و در 39 مورد از بيماران هيپوكالمي ديده شد. ميانگين افزايش سديم و بيكربنات به ترتيب 1/1± 4/2 و 5/2± 27/7 ميلي اكي والان در ليتر بود. ميانگين مدت‌زمان خروج از DKA، 2/6±7/14 ساعت بود. در اين مطالعه مرگ بر اثر DKA وجود نداشت و در 4 مورد از بيماران (53/1درصد) آدم مغزي ديده شد.
بحث و نتيجه‌گيري: فراواني DKA در كودكان با سن كم‌تر بيشتر بود. هايپوكالمي شايع‌ترين اختلال الكتروليتي بود و ريسك فاكتور خاصي در بيماراني كه دچار آدم مغزي بودند ديده نشد. درنهايت اينكه، فراواني بيشتر DKA در سنين پايين‌تر همراه با عوارض ناشي از آن نشان مي‌دهد كه پيشگيري از كتواسيدوز ديابتي بايد جدي تلقي شود.
چكيده لاتين :
Background & Aims: Diabetic ketoacidosis (DKA), a life-threatening complication of diabetes mellitus (DM), occurs more commonly in children with type 1 DM.Treatment requires careful replacement of fluid and electrolyte deficits, intravenous administration of insulin, and close monitoring of clinical and biochemical parameters.
Materials & Methods: In this retrospective study, all patients who were diagnosed with diabetic ketoacidosis in Tabriz PediatricHospital from 2004 to 2014 were analyzed based on age, gender, labratory profile, duration, and complication of DKA, particulary cerebral edema.
All datas were collected and analyzed by the software and were analyzed using SPSSversion16.
Results: Of 262 patients studied, 52.8% were female and 47.1%were male. The mean age of patients was 7.01±3.7 years, and 43.8% of patients were ≤5 years old. During the treatment, the means of glucose and potassium reduction were 171.2 ±70mg/dl and 0.71meq/L, respectively. The hypokalemia was seen in 39 cases. The mean of sodium and bicarbonate increase were 2.4± 1.1and 7.27±2.5 meq/L, respectively. The mean recovery time of DKA in patients was 14.7±6.2 hours.There were no mortalities in our study. Cerebral edema was seen in 4(1.52%) of patients.
Conclusion: In our study the prevalence of DKA was higher in younger children. The hypokalemia was the most common electrolyte imbalance and no specific risk factor was observed in patient complicated with cerebral edema.
KeyWords: Diabetic keto acidosis, Pediatric, Cerebral edema.
