حس الوهيت در انديشه جان كالون

در اين مقاله آموزه شناخت فطري خدا، حس الوهيت، مفهوم اصلي اين حس، وضعيت آن در قبل و بعد از هبوط، تأثير گناه بر اين حس و آثار معرفتي آن بر ذهن انسان در انديشه جان كالون به روش توصيفي- تحليلي بررسي شده است. شناخت خدا و توانايي داشتن چنين شناختي اساس معرفت‌شناسي ديني كالون را تشكيل مي‌‌دهد. انسان در اصل به صورت خدا آفريده شده و از فطرت الاهي برخوردار است. آگاهي از وجود خداوند و شناخت او دو جنبه دارد. يكي ادراك اينكه خدا وجود دارد و دوم درك آنچه كه از شناخت جلال او عايد انسان مي‌‌شود. خداشناختي از خود را در قلب هر انسان قرار داده است. كالونآن‌را «حس الوهيت» مي‌‌نامد. شناخت خدا به‌واسطه حس الوهيت داراي مؤلفه‌هاي شناختي– متافيزيكي و شناختي– اخلاقي است. او با اين حس هم مي‌‌تواند دريابد كه خدايي هست و هم وظايف اخلاقي خود را در قبال خالق و هم‌نوعان خود درك كند. اما نبايد حس‌ الوهيت را با تجربه‌ديني يا مواجهه‌ عرفاني با خدا يكي دانست. اين حسن آگاهانه وغير انتخابي، فراگير، بالقوه، غيراكتسابي و ناآموختني است. كساني كه خداوند را نمي‌‌پذيرند به دليل عدم پرهيزكاري و معصيت خداوند، اين نور طبيعي را در خود خاموش كرده‌اند. حس الوهيت پس از هبوط ناقص و تباه گشته، اما كلاً نابود نشده است و مي‌‌تواند با فيض خدا احيا گردد.

فاقد چكيده مي باشد