حملات سايبري و چالش‌هاي جديد اصل منع استفاده از زور در روابط بين الملل

ميدان نبرد جديدي در روابط بين‌الملل گشوده شده است كه منازعه ميان كشورها را به فضاي سايبري منتقل كرده است. در اين فضا، تنها فشردن دگمه‌اي براي ايجاد تخريب گسترده در زيرساخت‌هاي هر كشوري كافي است و هيچ كشوري به رغم قدرت اقتصادي، نظامي يا سياسي آن در امان نيست. ويژگي‌هاي اين حملات با آنچه كه در نظام بين‌الملل، استفاده از زور مسلحانه يا تجاوز ناميده مي‌شود و به موجب بند 4 ماده 2 منشور ملل متحد، منع شده است، در انطباق كامل قرار ندارد و برخي مفروضات آن را به چالش كشيده است. پژوهش حاضر در پي پاسخ به اين سوال است كه چگونه مي‌توان حمله سايبري را در چارچوب استفاده ممنوع شده از زور وفق بند 4 ماده 2 منشور بررسي كرد؟ در پاسخ به اين سوال، به نظر مي‌رسد اين مهم از طريق تمركز بر تبعات حملات سايبري در چارچوب اصل منع توسل به زور و گذار از ويژگي‌هاي سنتي شكل و نحوه استفاده از زور و تجاوز در منشور ملل متحد ميسر مي‌گردد. در پژوهش، پس از توضيح حملات سايبري، به منع توسل به زور در نظام بين‌الملل، حدود و ثغور و تفاسير آن، دفاع مشروع، نيز روندها و رويه‌هاي دولت‌ها براي مواجهه با حملات سايبري و چالش‌هايي كه در روابط بين‌الملل ايجاد كرده است، پرداخته شده است.

فاقد چكيده مي باشد