معناشناسي واژۀ «وجه» در قرآن

The Semantic Field of “Wajh” in Quran

معناشناسي واژگان قرآن از روش‌هاي نوين پژوهش در قرآن كريم است. در اين نگرش، پس از انتخاب كلمات كليدي قرآن، حوزه‌هاي معناشناسي هر واژه به همراه ارتباط سيستمي ميان آن‌ها، بررسي و برخي لايه‌هاي معنايي آيات ظاهر مي‌شود. اين رويكرد سعي دارد، با ملاحظه بافت و سياق و با توجه به مجاورت كلمات و تكيه بر مجموعه يا بافت كلي قرآن، انسجام و پيوستگي معارف قرآن را روشن كند. تحقيق حاضر سعي دارد با استفاده از روش يادشده، حوزه‌هاي معنائي واژگان مرتبط با واژۀ «وجه» را با نظر به سياق و روابط هم‌نشيني و جانشيني كلمات در آيات، تبيين كند؛ بدين ترتيب كه معناي اين واژه ابتدا از منابع معتبر لغت، جست‌وجو و سپس مصاديق مختلف آن با ملاحظه بافت و سياق آيات از تفاسير معتبر، روشن مي‌شود و از محور هم‌نشيني در فهم معنا و مصداق آيات، كمك گرفته مي‌شود و معناشناسي اين واژه در حوزه‌هاي متعددي نظير خداوند، پيامبران، انسان‌هاي وارسته، گناهكاران و ... تبيين مي‌شود.

The semantics of Koranic words is one of the modern methods of study in the Holy Quran. In this view, having chosen the Koranic keywords, we studied the semantic fields of each word as well as the systematic relationship among them, as a result of which the semantic layers of the signs would be determined. This approach, considering the context and register of as well as the stressed words of the Holy Quran, would clarify the cohesion and coherence of the Koranic epistemologies. The current research tries to explain the semantic fields of the word “wajh” with regard to the register as well as the syntagmatic and paradigmatic relationships among the words. First, the meaning of these words was found and then their various senses were clarified and finally via the syntagmatic axis, the signs and their senses were identified. Moreover, the semantics of this word in a variety of fields such as God, Prophets, immaculate people and the guilty was explained.