رابطه رهبري تحول آفرين و بهره‌وري منابع انساني با در نظر داشتن نقش واسطه‌اي معنويت در محيط كار

با توجه به اهميت بهره‌وري منابع انساني در روند حركتي سازمان‌ها در عصر حاضر و از طرف ديگر سستي بيش از پيش پارادايم سنتي و ضرورت توجه به مفاهيمي همچون رهبري تحول آفرين و معنويت در محيط كار در جهت فراهم آوردن زمينه‌هاي لازم به منظور افزايش بهره‌وري منابع انساني با رويكردي متفاوت نسبت به قبل (در بستري جديد)، هدف تحقيق حاضر بررسي رابطه رهبري تحول آفرين با بهره‌وري منابع انساني با درنظرداشتن نقش واسطه‌اي معنويت در محيط كار مي‌باشد براين اساس كاركنان شركت ملي پخش فرآورده‌هاي نفتي ايران به عنوان جامعه آماري تحقيق انتخاب گرديده و از طريق نمونه گيري تصادفي ساده تعداد يكصدونودوپنج نفر به عنوان نمونه انتخاب و داده‌هاي تحقيق از طريق توزيع پرسشنامه استاندارد در بين آنها جمع آوري شد. براي تجزيه تحليل داده‌هاي تحقيق از رويكرد مدلسازي معادلات ساختاري استفاده گرديد. نتايج آزمون فرضيه‌هاي تحقيق نشان داد كه بين رهبري تحول آفرين و بهره‌وري منابع انساني و بين رهبري تحول آفرين و معنويت در محيط كار و بين معنويت در محيط كار و بهره‌وري منابع انساني رابطه معنادار برقرار مي‌باشد. همچنين براي آزمون فرضيه چهارم از نمودار تصميم گيري بارون و كني استفاده شده و نتايج بيانگر تاييد نقش واسطه گري كامل معنويت در محيط كار در رابطه بين رهبري تحول آفرين و بهره‌وري منابع انساني مي‌باشد.

فاقد چكيده مي باشد