بررسي متن زند خورشيد‌ نيايش و مقايسۀ آن با متن اوستايي

خورشيد نيايش نخستين نيايش از پنج نيايش مذكور در خرده‌ اوستا است. خرده‌اوستا يا اوستاي كوچك يكي از بخش‌هاي اوستاي متأخر است. تدوين خرده‌ اوستا به آذرباد مهرسپندان، موبدان‌ موبد زمان شاپور دوم ساساني (309- 379 م.)، نسبت داده شده است. در دورۀ ساساني موبدان زردشتي بر آن شدند تا اوستا را كه تا آن زمان به‌ صورت شفاهي حفظ و نقل مي‌شد و براي مردم قابل فهم نبود به زبان زندۀ آن عهد، يعني فارسي ميانه، ترجمه و تفسير كنند. اين ترجمه‌ها و تفسيرهاي مترجمان از عبارات اوستايي اصطلاحاً «زند» ناميده مي‌شود. در اين مقاله، متن زند خورشيدنيايش بر اساس شيوۀ آوانويسي مكنزي نوشته شده و برگردان فارسي آن در زير عبارت آورده شده است. سپس متن زند با متن اوستايي آن تطبيق داده شده و تفاوت‌هاي موجود بين آنها در پي‌نوشت يادداشت شده است.

"xwaršēd niyāyišn" is the first niyāyišn of the five ones in the Khūrtak Avesta. Khūrtak Avesta or small Avesta is one of the recent Avesta sections, including the collection of short invocations of Zoroastrian people, read in special situations. Khūrtak Avesta was collected by Ādurpād ī Mahraspandān, Šāhpuhr II ʼs Mowbedān Mowbed (309 379 AD.). In the sassanian period, Zoroastrian priests decided to translate and interpret Avesta, which was memorized verbally and was not apprehensible for people. These translations and commentaries of the translators of avestan texts are called "Zand". In this article, the Zand text of xwaršēd niyāyišn is written according to Mackenzie, D.N. ̓s transcription system, and its Persian equivalents is printed underneath. Then, Zand and Avesta texts are compared together and the differences are noted in footnote.