اثربخشي مداخله معنوي بر ارتقاي كيفيت زندگي مادران كودكان مبتلا به سرطان

اين پژوهش به بررسي اثربخشي مداخله معنوي بر ارتقاي كيفيت زندگي مادران كودكان مبتلا به سرطان پرداخته است. جامعه آماري شامل 11 نفر از مادران كودكان مبتلا به سرطان است كه بين 19 تا 50 سال سن داشته، تحصيلات آنان سيكل به بالا بوده و فرزند آنها در بيمارستان امام حسين شهر تهران بستري است. روش نمونه گيري به صورت در دسترس بوده و جهت جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (فرم كوتاه) WHOQOL-BRIEF استفاده گرديده است جهت مداخله معنوي، 6 مؤلفه رواني معنوي، شامل خودآگاهي، نيايش، توكل و توسل، صبر، طلب بخشش و شكر به صورت 6 جلسه، هر روز به مدت 15 دقيقه آموزش داده شد. آزمودني ها در جلسات اول، سوم، پنجم به پرسشنامه كيفيت زندگي پاسخ دادند و سپس 3 هفته بعد از آخرين جلسه، مجدداً مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش سري هاي زماني استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه مداخله معنوي موجب افزايش كيفيت زندگي مادران كودكان مبتلا به سرطان در مرحله پس آزمون و پيگيري مي گردد؛ همچنين نتايج تجزيه و تحليل واريانس با طرح اندازه گيري مكرر نشان داد كه مداخله معنوي تأثير معني داري بر حيطه سلامت روان و روابط اجتماعي مادران كودكان مبتلا به سرطان دارد ولي اين معني داري در حيطه سلامت جسماني و سلامت محيط مشاهده نگرديد. به طور كلي مي توان نتيجه گيري كرد كه مداخله معنوي در ارتقاي كيفيت زندگي مادران كودكان مبتلا به سرطان مؤثر است