سياست خارجي روسيه در حوزه درياي سياه

Russia's foreign policy in the Black Sea

اين مقاله به تاثير بازتعريف هويت ملي روسيه بر سياست خارجي اين دولت در حوزه درياي سياه در دوره پس از جنگ سرد متمركز است. روندهاي منطقه اي در حوزه درياي سياه پس از فروپاشي شوروي گسترش يافته است. در عصر جنگ سرد، شوروي، مجارستان و بلغارستان به عنوان اعضاي بلوك شرق و تركيه به عنوان عضوي از بلوك غرب دولت هاي ساحلي درياي سياه محسوب مي شدند، و تفوق شوروي بر اين حوزه مانع از گسترش حضور فعال ديگر دولت ها مي شد. پس از فروپاشي شوروي، گرجستان و اوكراين به عنوان دولت هاي ساحلي جديد در حوزه درياي سياه به استقلال رسيدند و تنزل مسكو از ابرقدرتي كه تفوق چالش ناپذيري بر اين حوزه داشت به قدرتي منطقه اي زمينه گسترش حضور و نفوذ ديگر بازيگران ساحلي و ناتو و اتحاديه اروپا را در حوزه درياي سياه فراهم كرده است، در نتيجه روسيه در واكنش به تحولات محيط پيراموني خود در اين عرصه و متاثر از تحولات هويتي به بازتعريف سياست خارجي خود پرداخته است.

Russian President Vladimir Putin formally approved his country’s new national security strategy. The content of the updated document reflected the sharp deterioration in Russia’s relationship with the West after the Ukraine crisis – it accused the U.S. and its allies of trying to dominate global affairs and described NATO expansion as a major security threat The strategic interdependence between Russiaand West during the last decade became not only anaemic but antagonistic. The regional implications of that can be compared to the boomerang effect: problems at the strategic level affect the regional level and return to the originators. Generally speaking, Commonwealth of Independent States conflicts can be viewed as the product of the Soviet legacy and the patchy collapse of the USSR as well as the ill-conceived policies and mistakes of the involved parties, Russia and external actors – USA, NATO and EU.