سنجش توزيع فضايي مولفه هاي صنعتي ازنظر برخورداري از سطوح توسعه نمونه موردي: شهرستان هاي استان اردبيل

در دهه‌هاي اخير دستيابي به رشد و توسعه پايدار، يكي از مباحث عمده كشورها به‌ويژه كشورهاي درحال‌توسعه است. كشورهاي درحال‌توسعه به‌منظور جبران عقب‌ماندگي‌ها، رهايي از فقر سياسي، اقتصادي، فرهنگي و غيره و براي رسيدن به توسعه‌اي معتدل و همه‌جانبه كه بتواند به بهبود وضع زندگي همه مردم منجر شود، به شناخت صحيح پتانسيل‌ها، توان‌ها و محدوديت‌ها در تمامي زمينه‌ها و مناطق خود نياز دارند. در اين زمينه، بخش صنعت يكي از مهم‌ترين عواملي است كه تأثير و توان زيادي در تمركز جمعيت و فعاليت‌هاي مختلف و درنتيجه تسريع روند رشد و توسعه دارد. پژوهش حاضر با استفاده از 22 شاخص مربوط به بخش صنعت و معدن بدنبال سنجش توزيع فضايي مؤلفه‌هاي صنعتي شهرستان‌هاي استان اردبيل ازنظر برخورداري از سطوح توسعه با استفاده از تكنيك ادغام مي‌باشد. روش پژوهش توصيفي تحليلي مي‌باشد. داده‌هاي اين پژوهش به روش اسنادي و ميداني جمع‌آوري‌شده است. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها ابتدا از مدل‌هاي تاپسيس، الكتر و ساو استفاده شده درنهايت از تكنيك كپلند جهت ادغام بهره گرفته شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه بين شهرستان‌هاي استان ازلحاظ برخورداري از شاخص‌هاي صنعتي اختلاف قابل‌ملاحظه‌اي وجود دارد. نتايج حاصل از تكنيك تلفيقي كپلند نشان مي‌دهد كه شهرستان‌هاي اردبيل، مشگين‌شهر و خلخال توسعه‌يافته، شهرستان‌هاي نمين، كوثر و پارس‌آباد نسبتاً توسعه‌يافته و شهرستان‌هاي نير، گرمي و بيله سوار جزء شهرستان‌هاي محروم استان مي‌باشند.