بازتوسعه مراكز شهري در چارچوب رويكرد توسعه ميان‌افزاي مسكوني نمونه موردي: محله بازار تجريش

ضرورت طرح يك راه‌حل مناسب، جهت مقابله با پديده گسترش بيرويه شهرها از يك طرف، و تغيير نگرش نحوه مداخله در بافت‌هاي دروني قديمي و ناكارآمد ازطرف ديگر، سبب تكامل يافتن چارچوب‌هاي نظري اين نحوه مداخله در بافت‌هاي شهري، با هدف استفاده هر چه بهتر از زمين‌هاي زير توسعه شهري و حفظ هرچه بيشتر زمين‌هاي واجد ارزش غير شهري گرديده است. شهرسازي نوين، توسعه پايدار، مديريت رشد، رشد هوشمند و توسعه ميان‌افزا، همگي مفاهيم و رويكردهاي يك فلسفه فكري و نظري است كه در تقابل با گسترش بي‌رويه شهري به صورت يك روند تكاملي مورد توجه قرار گرفته اند. رشد بيرويه افقي كلانشهرهاي كشور از جمله تهران، ضرورت انديشيدن به راه‌حلي مناسب را نمايان مي‌كند. در اين ارتباط، هدف كلي اين پژوهش امكانسنجي استفاده از پتانسيل توسعه ميان‌افزا جهت بازتوسعه مراكز شهري در تقابل با رشد بيرويه كلانشهرهاي ايران، مي‌باشد. بدين منظور محدوده ميدان تجريش، به عنوان يكي از مراكز اصلي شهرتهران، جهت ارزيابي شرايط بازتوسعه از نظرگاه رويكرد توسعه ميان‌افزا، انتخاب گرديد. در اين راستا، با برگزيدن روش تحقيق توصيفي تحليلي، در ابتدا شاخصهاي موردنظر توسعه ميان‌افزا بازيابي شده، با استفاده از تكنيك تحليل ظرفيت به عنوان پايه اصلي مدل تحليلي پژوهش، ظرفيت‌هاي محدوده جهت بازتوسعه در چارچوب ميان‌افزا شناسايي و تحليل گرديده، شاخص‌ها با تكنيك دلفي و دوبه‌دويي و نرم افزار GIS ارزشگذاري و پهنه‌بندي فضايي گرديده‌است. دستاورد اصلي پژوهش، استفاده از شاخص‌هاي بومي‌شده و كاربردي توسعه ميان‌افزا درجهت يافتن اولويت‌هاي بازتوسعه، براي مراكز شهري و طرح‌ريزي كلي باتوجه يافته‌ها براي محدوده مورد مطالعه به عنوان نمونه مي‌باشد.