شناسايي موانع اجراي اثربخش مربي‌گري مديريتي در يك واحد خدمات مركز داده دربرابر عملكرد نامطلوب كارشناس

هدف اين پژوهش، شناسايي موانع اجراي اثربخش مربي‌گري مديريتي «در مواجهه مدير با عملكرد نامطلوب كارشناس» و مكانيزم‌هاي اثرگذاري آن موانع، در يك واحد سازماني خدمات مركز داده بود. پژوهش با راهبرد نظريه‌پردازي داده‌بنيان انجام شد. جمع‌آوري داده از طريق مصاحبه‌هاي انفرادي نيمه‌ساختاريافته با هجده نفر، متشكل از هشت مدير و ده كارشناس، و با نمونه‌گيري نظري انجام گرفت. نتايج متشكل از پنج مانع مي‌شود كه يكي از آنها ويژگي زمينه‌اي صنعت مركز داده است و در تحقيقات قبلي تأثير آن بر مربي‌گري در اين صنعت بررسي نشده‌بود. دو مانع ديگر از پنج مانع نيز در مطالعات قبلي معرفي نشده‌بودند. عامل اصلي پيونددهنده موانع يافت‌شده اين است كه مدير و يا كارشناس در مواقعي، موقعيت عملكرد نامطلوب را به عنوان موقعيتي براي مربي‌گري در نظر نمي‌گيرند. مكانيزم‌هاي اثرگذاري موانع در مطالعات قبلي بررسي نشده‌بود و در اين تحقيق سه مكانيزم اصلي شناسايي شده‌است. اول اينكه عوامل شناسايي‌شده مانع بروز رفتارهاي مربي‌گري از جانب مدير در برابر عملكرد نامطلوب كارشناس مي‌شوند. دوم اينكه برخي عوامل مانع يادگيري كارشناس با وجود بروز رفتارهاي مربي‌گري مدير مي‌شوند. سوم اينكه موانع باعث تضعيف رابطه كاري مدير و كارشناس با وجود بروز رفتارهاي مربي‌گري مدير مي‌شوند. چند پيشنهاد به سازمان‌هاي ارائه‌دهنده خدمات مركز داده ارائه مي‌شود. اول اينكه مديران و كارشناسان با تقويت خودآگاهي و ذهن‌آگاهي خود، با تشخيص هوشيارانه در لحظه، از موقعيت‌هاي عملكرد نامطلوب تا حد امكان به عنوان فرصت مناسبي براي مربي‌گري بهره ببرند و نيز سازمان رويكردهاي هيجاني حاميانه مديران را در برقراري ارتباط با كارشناسان در مواجهه با عملكرد نامطلوبشان ترويج كند. دوم اينكه مديران و كارشناسان منابع انساني جهت آموزش قابليت‌هاي غيرفني مورد نياز كارشناسان، اقدام كنند. سوم اينكه روش‌هاي انگيزشي براي يادگيري كارشناسان به مديران آموزش داده‌شود و سازوكارهاي انگيزشي نيز در جهت تقويت انگيزش يادگيري در حوزه‌هاي مورد نياز طراحي شود.