شناسايي مدل شكاف عملكرد در سازمان تامين اجتماعي ايران به منظور تغيير رويكرد در آموزش‌هاي مرسوم

اين پژوهش با هدف شناسايي ابعاد و مؤلفه‎هاي شكاف عملكرد در سازمان تأمين اجتماعي انجام شده و روش اصلي پژوهش حاضر، روش پيمايش بوده است كه گردآوري داده‌ها به كمك پرسشنامه و تحليل آن به كمك نرم‌افزار PLS و آمار‌هاي مختلف صورت گرفته است. جامعه آماري پژوهش شامل همه كاركنان سازمان تأمين اجتماعي است كه 395 نفر از ميان آنان و از روش نمونه‌گيري تصادفي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. داده‌هاي گردآوري شده از طريق تحليل عاملي اكتشافي، عوامل مختلفي تعيين شده و سپس به اتكاي تحليل عاملي تاييدي نهايي شده است؛ و يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه «شكاف عملكرد» در سه بُعد سبك راهبري، محيط كاري و مديريت نيروي انساني قابل توضيح است؛ براساس يافته‌هاي مذكور در بعد اول، مولفه‌هاي «رويكرد استراتژيك»، «محيط كار تعاملي و شفاف»، «سبك تفويض اختيار» و «بازخورگيري از ذي‌نفعان»، در بعد دوم، مولفه‌هاي «مديريت عملكرد»، «نظام استخدام و انتصاب»، «كارآمدي ابزارهاي انگيزش شغلي»، «آموزش اثربخش»، «نظام جبران خدمت» و «دانش تخصصي» و در نهايت در بعد سوم، مولفه‌هاي «انتظام اخلاقي و اطلاعاتي»، «فرهنگ مشاركتي» و «دانش‌محوري» تاييد شدند. بدين ترتيب ضمن تدوين مدل نهايي شكاف عملكرد در سازمان تامين اجتماعي، درجه تناسب مدل ارائه شده مشخص و برازش آن مدل با مقدار قوي 0.6 مورد تاييد قرار گرفت.