مقايسۀ روش و غايتمندي تفسير متن مقدس از نگاه هرمنوتيك عام و حكمت متعاليه

مقايسۀ روش تفسير متن مقدس در دو مكتب مختلف، از آن جهت اهميت دارد كه هر يك به نوبۀ خود اثر شگرفي بر انديشمندان زمان خود و پس از آن گذاشته است. با توجه به گسترش مباحث معرفت‌شناسي و تطبيقي ميان انديشمندان غربي و مسلمان، ضرورت بررسي روش و غايتمندي تفسير متن مقدس را به صورت جزئي از دو ديدگاه غربي و اسلامي برگزيديم، كه در عين حال مقدمه‌اي باشد بر پاسخ به برخي شبهات اعتقادي و معرفتي از جمله نسبي بودن معرفت ديني و تفسير به رأي. مراد از روش تفسير متن مقدس، شيوۀ استفاده از ابزار و راه‌هاي مختلف براي تبيين معناي متن مقدس است و مراد از غايتِ تفسير آن، هدفي است كه مخاطب در كنكاش علمي براي تبيين معناي آن دنبال مي‌كند. بنابراين در نوشتار پيش رو در پي پاسخ به اين سٶال اصلي هستيم كه بين طرفداران هرمنوتيك عام (كه يكي از شاخه‌هاي هرمنوتيك محسوب مي‌شود) و حكمت متعاليه در روش و غايت تفسير متن مقدس، چه شباهت‌ها و فرق‌هايي است؟