برآورد تبخير و تعرق گياه مرجع (ET0) در ايستگاه هاي سينوپتيك استان تهران

تبخير و تعرق يكي از پارامترهاي مهم در مباحث كشاورزي و هيدرولوژي است. از اين رو برآورد دقيق آن مي تواند سبب كاهش اتلاف منابع آب و مديريت صحيح در برنامه ريزي گردد. در اين پژوهش به منظور برآورد مقادير تبخير و تعرق گياه مرجع (ET0) در ايستگاه­هاي سينوپتيك منتخب استان تهران، از روش استاندارد فائو پنمن مانتيث استفاده شد. بررسي ها نشان داد در صورت وجود دماي بالا، سرعت باد مي تواند به عنوان مهم ترين فاكتور در افزايش مقادير تبخير و تعرق نقش ايفا كند. كم­ترين ميزان تبخير و تعرق سالانه گياه مرجع در ايستگاه سينوپتيك شمال تهران با متوسط دماي سالانه نسبتا بالاي ۶/۱۵ درجه سانتي گراد به ميزان 1160 ميلي متر برآورد گرديد در حالي كه ايستگاه هاي آبعلي و فيروزكوه به ترتيب با متوسط دماي سالانه ۶/۸ و 9 درجه سانتي گراد، مقادير تبخير و تعرق سالانه 1180 و 1220 ميلي متر را تجربه مي كنند. ميزان تبخير و تعرق سالانه گياه مرجع در ايستگاه دوشان تپه با وجود ميانگين دماي سالانه 18 درجه سانتي گراد، در حدود 1425 ميلي متر شد. مهم ترين عامل در كاهش تبخير و تعرق ايستگاه سينوپتيك شمال تهران و دوشان تپه با متوسط دماي سالانه بالاتر، سرعت باد است. بيشينه تبخير و تعرق سالانه در ايستگاه ژئوفيزيك و سپس ايستگاه فرودگاه مهرآباد به ترتيب با 1700 و 1680 ميلي متر برآورد گرديد. تقريبا بيش­تر از 75 درصد از تبخير و تعرق سالانه گياه مرجع در ايستگاه هاي مورد بررسي  از ماه آوريل تا سپتامبر اتفاق افتاد. در تمامي ايستگاه هاي مورد بررسي، بيشينه تبخير و تعرق ماهانه در ماه هاي ژوئن تا سپتامبر و كمينه آن در ماه هاي نوامبر تا فوريه مشاهده شد.