بررسي بكارگيري سيستم ذخيره 24 ساعته سرمايش و گرمايش ساختمان‌هاي غيرمسكوني با استفاده از لوله‌هاي زيرزميني و اثر آن بر كاهش مصرف انرژي و انتشار CO2

با توجه به افزايش تقاضا براي ساخت ساختمان‌هاي با نياز انرژي بالا، راه‌حل‌هاي فني موردنياز است تا با استفاده از آن‌ها بتوان به‌صورت بهينه و با حداقل نمودن مصرف انرژي، از آن استفاده نمود. لذا بررسي راه‌حل‌هايي كه بتواند كاهش مصرف انرژي فسيلي و درنتيجه انتشار گازهاي گل­خانه‌اي را به دنبال داشته باشد، موردنياز است. يكي از اين  راه‌حل ها، عبارت است از ذخيره‌سازي انرژي در منابع زيرزميني كه عمدتاً بر اساس استفاده 24 ساعته در نظر گرفته مي‌شود. گرما در طول روز ذخيره مي‌شود و در طول شب استخراج مي‌گردد. تقاضا از گرما و سرما براي ساختمان كاهش نمي‌يابد، اما با استفاده از يك ذخيره‌سازي زيرزميني مي‌توان مقدار انرژي خريداري‌شده و آسيب‌هاي زيست‌محيطي آن‌ را كاهش داد. در تحقيق حاضر يك بيمارستان در شهر تهران به نمايندگي از ساختماني با نياز انرژي حرارتي بالا موردمطالعه قرار گرفت و محاسبات حرارتي و سيالاتي براي ذخيره سرما و گرما توسط لوله‌هاي زيرزميني در آن، توسط نرم‌افزار متلب شبيه‌سازي گرديد و بارهاي حرارتي و برودتي ساختمان نيز توسط نرم‌افزارHAP4.5  محاسبه و در نرم‌افزار متلب وارد شد و اندازه و نحوه پاسخ سيستم ذخيره‌ساز و كاهش انتشار دي‌اكسيد كربن  مطالعه گرديد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد، با به‌كارگيري سيستم ذخيره‌سازي 24 ساعته در طي سال، كه داراي 15 خط لوله فولادي به قطر نامي  3 اينچ و به طول 600 متر كه در عمق 3 متري سطح زمين قرار مي‌گيرند، 67% از نياز ساليانه گرمايشي و 34% از نياز ساليانه سرمايشي تأمين و از انتشار ساليانه 127 تن دي‌اكسيد كربن جلوگيري مي‌شود.