اثر خروج دام و جنگل نشين از جنگل بر تجديد حيات طبيعي در جنگل عباس آباد استان مازندران

يكي از عوامل اصلي تخريب جنگل‌هاي شمال كه باعث از بين رفتن گونه‌هاي گياهي مي­­شود چراي دام است. از اين رو اقدام به ارزيابي طرح سامان­دهي خروج دام در سري 2 مكارود از حوزه 36 كاظم رود در استان مازندران گرديده است. در اين پ‍ژوهش اقدام به برداشت تراكم زاد‌آوري در دام­سراهاي تخريب شده و سراهاي دامي موجود در سه طبقه ارتفاعي 5/0 متر، 5/0 تا 3/1 متر و بيش از 3/1 متر،      به فاصله از مركز نمونه 10 متر، 20 متر و30 متر در چهار جهت اصلي به منظور مقايسه دروني با يكديگر گرديد. نتايج حاصل از اين بررسي نشان داد كه هرچه از مركز نوار به سمت فاصله­هاي بيش­تر برويم ميزان زادآوري افزايش مي­يابد. همچنين ميزان اين فراواني در طبقات ارتفاعي بيش از 3/1 متر بيش­تر و مقدار آن عموما در جهت غربي از تراكم بالاتري برخوردار است و مقدار اين تراكم در جهت جنوبي از همه كم­تر مي­شود. مقايسه زادآوري بين دو منطقه در اين سه طبقه ارتفاعي مشخص نمود كه بين آن­ها تفاوت معني‌دار وجود دارد، اين بدان معني است كه با انجام طرح خروج دام از جنگل بر تراكم تجديد حيات طبيعي منطقه افزوده شده است. لازم است نهادها و سازمان­ها از طريق قانوني متعهد به انجام وظايف و تعهدات محوله باشند و از طريق ستاد هماهنگ­كننده­اي هدايت و كنترل شوند.