تأثير تمرينات تعادل ساده بر پيشگيري از خطر سقوط زنان سالمند بستري در مركز روانپزشكي رازي

The Effect of a Simple Balance Training Program on Fall Prevention in the Elderly Women Hospitalized in Razi Psychiatric Hospital, Tehran

مقدمه: سقوط يكي از مشكلات مهم و شايع دوره سالمندي است كه مي‌تواند تاثيرات منفي بر روي وضعيت فيزيكي، اجتماعي، رواني و اقتصادي آنها گذاشته و در كاهش كيفيت زندگيشان بسيار مؤثر باشد. هدف از تحقيق حاضر به منظور تعيين تأثير تمرينات تعادلي ساده بر كاهش خطر سقوط در ميان زنان سالمند مبتلا به اسكيزوفرني مزمن بستري در مركز روانپزشكي رازي انجام پذيرفته است. روش كار: مطالعه حاضر از نوع كارآزمايي باليني كنترل شده تصادفي مي‌باشد. تعداد 60 نفر از زنان سالمند مبتلا به اسكيزوفرني بستري در بيمارستان روانپزشكي رازي به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و با استفاده از تخصيص تصادفي در دو گروه 30 نفره شاهد و مداخله قرار گرفتند.. هر دو گروه ابتدا پرسشنامه جمعيت شناختي را توسط پژوهشگر تكميل نمودند. سپس گروه مداخله تحت تمرينات ساده ورزشي به مدت 12 هفته، هفته‌اي سه مرتبه به مدت 30 دقيقه با نظارت يك كارشناس كار درماني و پژوهشگر قرار گرفت. در اين دوره، هيچ مداخله خاصي در مورد گروه شاهد صورت نپذيرفت. داده‌ها با استفاده از نسخه 19 نرم افزار SPSS و آزمون تي مستقل و زوجي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه 12 هفته تمرينات تعادلي ساده بر كنترل تعادل سالمندان شركت كننده و در نتيجه كاهش خطر زمين خوردن تأثير معنادار داشت (001/0 > P). قبل از شروع مداخله، ميانگين سرعت نشستن برخاستن در بين آزمودني‌هاي دو گروه اختلاف معناداري را نشان نداد. اما بعد از انجام مداخله تفاوت معناداري در كاهش زمان كامل كردن آزمون نشستن برخاستن زماندار در گروه شاهد و گروه مداخله وجود داشت (001/0 > P). بعلاوه، نتايج آزمون تي وابسته، اختلاف معناداري بين پيش و پس آزمون گروه مداخله در آزمون نشستن برخاستن زماندار نشان داد (05/0 > P) در حالي كه بين پيش و پس آزمون گروه كنترل تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: استفاده از تمرينات تعادلي ساده مي‌تواند باعث بهبود تعادل و كاهش خطر سقوط در ميان زنان سالمند گردد. نظر به سادگي و كم هزينه بودن تمرينات تعادلي، مي‌توان اين روش را به عنوان راهكاري مناسب در كنار ساير مداخلات مؤثر بر افزايش تعادل در آنان دانست.

Introduction: Falls are one of the most frequent and serious problems facing the elderly. It has negative impacts on physical, psychosocial and financial situations of elderly people, and can reduce their quality of life. The aim of the present study was to investigate the effect of balance exercises on the risk of falling among elderly women with a chronic schizophrenia diagnosis. Methods: In this randomized controlled trial study, 60 elderly women were selected from the Razi Psychiatric Hospital by convenience sampling and assigned into the control and experimental groups (N = 30 for each group). Demographic questionnaire was completed for all the participants. The Timed up and Go (TUG) test was used to measure the risk of falling before and after the intervention. The intervention group attended a 12-week training program. The sessions were conducted three times per week (30 minutes each session) by supervision of an occupational therapist and researcher. The control group did not receive any intervention. Data were analyzed using independent and paired t tests with the SPSS 19 software. Results: Results showed that a 12-week simple balance training program increased balance ability and reduced the falling risk significantly among the elderly women (P < 0.05). Before the beginning of the intervention, there was no significant difference between the control and intervention groups regarding demographic characteristics, history of fall, and duration of the TUG test (P > 0.05). However, the results showed significant improvement in completing the TUG test in the intervention group compared with the control group (P < 0.05). Conclusions: It can be concluded that using simple balance exercises can result in reduction of the falling risk among elderly women. Considering the low cost and simplicity of the intervention, it is suggested to use this training along with other appropriate interventions to reduce the falling risk among elderly people.