اثر بخشي درمان شناختي – رفتاري مذهب محور بر تعهد سازماني و اثربخشي سازماني كاركنان ناجا

The Effectiveness of Religious– Based Cognitive Behavioral Therapy on Organizational Commitment and Organizational Effectiveness among NAJA's Personnel

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان شناختي – رفتاري (CBT) مذهب محور بر تعهد سازماني و اثربخشي سازماني كاركنان ستاد فرماندهي انتظامي استان لرستان انجام شد. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر كارآزمايي باليني، از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. در اين پژوهش 40 نفر از كاركنان ستاد فرماندهي نيروي انتظامي استان لرستان به شيوه تصادفي در دو گروه آزمايشي (20n=) و گواه (20n=) قرار گرفتند و پرسشنامه جمعيت‌شناختي و پرسشنامه تعهدسازماني و اثربخشي‌سازماني تي‌سنگ به‌عنوان پيش‌آزمون بر روي دو گروه اجرا شد، سپس گروه آزمايش به مدت 12 جلسه تحت درمان شناختي-رفتاري مذهب محور قرار گرفتند و گروه گواه هيچ مداخله‌اي دريافت نكردند. در پايان، پس‌آزمون بر روي هر دو گروه اجرا شد و براي تحليل داده‌ها از شاخص‌هاي آمار توصيفي مانند ميانگين، انحراف معيار، فراواني و درصد فراواني و شاخص‌هاي آمار استنباطي مانند تحليل كوواريانس چندمتغيره با نرم‌افزار 20-SPSS استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد كه بين دو گروه آزمايش و گواه پس از اجراي درمان شناختي-رفتاري مذهب محور تفاوت معناداري وجود دارد) 0.001>. (P به طوري‌كه، ميانگين نمره تعهدسازماني و اثربخشي‌سازماني گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل افزايش يافت. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر، مي‌توان پيشنهاد داد كه دوره‌هاي آموزشي و درماني مناسب به‌منظور ارتقاء تعهدسازماني و اثربخشي‌سازماني كاركنان ناجا و هم‌چنين كاركنان ساير سازمان‌ها طراحي و به صورت دوره‌اي برگزار گردد.

Background: The present study was conducted with the aim of considering the effectiveness of Religious–Based Cognitive Behavioral Therapy on organizational commitment and organizational effectiveness of Lorestan province officers. Materials and Methods: The research design was clinical trials with pretest-posttest and control group. In this study, 40 police officers in Lorestan province were selected by using random sampling method and were assigned in 2 experimental group (n=20) and control group (n=20). Then the Demographic Questionnaire and Tseng organizational commitment and effectiveness questionnaire were administrated on both groups as pretest. Then the experimental group received 12 sessions of Religious–Based cognitive-behavioral therapy and the control group did not receive any intervention. In the end, post-test was administrated on both groups and, descriptive statistics such as mean, standard deviation, frequency, frequency percentage and inferential indices such as analyzing multivariate analysis of covariance with SPSS-20 software were used. Results: The results of the present study indicated that after administrated religious–based cognitive-behavioral therapy, there were significant differences between the control and experimental groups (p<0.001), as compared to control group, the mean of organizational commitment and effectiveness organizational of experimental group increased. Conclusion: Considering the result of present study, it can be recommended that in order to promote the organizational commitment and effectiveness of police officers and other organizations' employees, training and treatment courses be designed and held periodically.