مروري بر عوامل مؤثر بر فرايند جوش الكتريكي لوله‌هاي پليمري

از جمله روش‌هاي اتصال لوله‌هاي پليمري، جوش الكتريكي با اتصالات ويژه آن است. در جوش الكتريكي، لوله‌ها و اتصالات پليمري با استفاده از سيم‌هاي تعبيه شده در ساختار آن ها به يكديگر  متصل مي‌شوند. تفاوت اصلي بين جوش گرمايي متعارف با جوش الكتريكي، در نحوه انتقال گرماست. در جوش گرمايي از ابزار گرم‌كن براي ذوب سطوح لوله و اتصال پليمري استفاده مي‌شود. اما در جوش الكتريكي كه داخلي است، درون سطح اتصال جوش با يك رسانا يا پليمر رسانا گرم مي‌شود. با اتصال برق به مواد رساناي قرار گرفته در اتصالات، گرما به‌وجود مي‌آيد. براي دسترسي به مواد و محصولات مطلوب، طراحي و نصب بر پايه اتصالات مناسبي انجام مي‌شود كه شرايط جوشكاري را به‌خوبي گذرانده‌اند. روش‌هاي جوش و اتصال، بسته به عواملي همچون نوع پليمر به‌كار رفته در لوله، تغييرات ساختاري پليمر، الزامات فشار داخلي يا خارجي لوله، كاهش نشتي، ممانعت از تكان‌ها و بارهاي ضربه‌اي طولي، شرايط كاربردي و عملياتي، نيازمندي‌هاي عمليات ساخت و نصب و نوع محصولاتي كه بايد جوش داده شوند، متغير هستند. در اين مقاله، بررسي فرايند جوش الكتريكي در بعد استحكام، عوامل مؤثر بر اتصال يكنواخت و پايدار از ديدگاه سازوكارهاي تشكيل اتصال در مقياس درشت‌مولكولي، نفوذ مولكولي در ساختار پليمرها و تشكيل يا گسست پيوندهاي شيميايي از راه روش‌هاي متفاوت تجربي و محاسباتي ارائه شده از سوي پژوهشگران مرور شده است.