كامپوزيت‌ها و ژل‌هاي پليمري مغناطيسي حاوي نانوذرات مگنتيت

امروزه با توسعه دانش و فناوري نانو مي‌توان در كنار حفظ خواص، با افزودن نانوذرات معدني، به‌ويژه ذرات داراي خواص مغناطيسي، قابليت‌هاي جديدي را به مواد پليمري القا كرد. به‌منظور حفظ خواص اوليه، پراكنش نانوذرات در ماتريس پليمري بايد به‌خوبي انجام شود. براي بهبود پراكنش در پليمرهاي آلي، راه‌هاي گوناگوني ارائه شده است. يكي از آن‌ها، اصلاح سطح نانوذرات با تركيبات آلي حاوي گروه‌هاي عامل‌دار است كه حتي مي‌توانند در واكنش پليمرشدن شركت كنند. اغلب پليمرهاي آلي به‌دليل ماهيت آب‌گريزي مي‌توانند از اين نانوذرات در برابر تخريب‌هاي محيطي محافظت كنند. نانوذرات و نانوكامپوزيت‌هاي مغناطيسي كاربردهاي زيادي در تهيه رنگ، جوهر، حسگرها و ريزپردازنده‌ها، پزشكي، دارورساني كنترل‌شده، كاتاليزگرها، تصفيه آب و جداسازي آلاينده‌ها دارند. پليمرهاي مغناطيسي از ويژگي‌هايي مانند چقرمگي،‌ فرايندپذيري آسان، انعطاف‌پذيري، قابليت ارتجاعي و زيست‌سازگاري برخوردارند. بدين سبب و نيز به‌دليل داشتن تغييرات شيميايي و فيزيكي برگشت‌پذير در پاسخ به ميدان مغناطيسي خارجي، اهميت اين مواد روز‌به‌روز در حال افزايش است. اصلي‌ترين ويژگي پليمرهاي مغناطيسي، قابليت آن‌ها در پاسخ به تغييرات ميدان مغناطيسي خارجي است. زيرا اين پليمرها وقتي در معرض ميدان مغناطيسي خارجي قرار مي‌گيرند، ساختار آن‌ها به‌سرعت دچار تغييرات ميكروسكوپي مي‌شود. به همين صورت، پس از اينكه اثر ميدان مغناطيسي خارجي از بين رفت، به‌سرعت به‌حالت اوليه خود برمي‌گردند. ژل‌ها و الاستومرهاي پليمري پاسخگو به ميدان مغناطيسي، مثال‌هايي از اين دست هستند كه مورد توجه قرار گرفته‌اند.