ارزيابي امكان تصفيه زه‌آب كشاورزي با استفاده از فيلترهاي زيستي در محدوده شبكه آبياري و زهكشي سپيدرود

زه‌آب‌هاي كشاورزي با توجه به حجم زياد، مهم‌ترين منابع آب‌هاي برگشتي را شامل مي‌شوند. بررسي راهكارهاي امكان استفاده مجدد از اين آب‌هاي برگشتي براي تأمين نيازهاي كشاورزي با توجه به شرايط منابع آبي ايران، امري ضروري است. هدف از اين پژوهش، بررسي كارايي چهار فيلتر زيستي شامل خاك ‌اره‌، سبوس برنج، ذغال ‌چوب و تفاله چاي در تصفيه و كاهش تعدادي از پارامترهاي موجود در زه‌آب كشاورزي شامل نيترات، منيزيم، سديم، pH و EC است. از آب‌هاي برگشتي اراضي شاليزاري شهرستان آستانه در استان گيلان براي آزمايش استفاده شد. نتايج نشان داد كه هر چهار فيلتر زيستي ميزان pH آب را به طور معني‌داري كاهش دادند. فيلتر زيستي ذغال چوب، باعث كاهش معني‌دار نيترات به ميزان 20 درصد شد. همچنين فيلتر زيستي خاك اره مقادير نيترات، سديم و EC را به‌طور معني‌داري به‌ترتيب به ميزان 21، 9 و 5 درصد كاهش داد؛ اما فيلترهاي زيستي تفاله چاي و سبوس برنج باعث افزايش معني‌دار به ترتيب منيزيم و سديم شدند. در مجموع و با مقايسه فيلترهاي زيستي، مشخص شد كه فيلتر زيستي خاك ‌اره در كاهش نيترات، سديم و EC مؤثر است و براي پژوهش‌هاي آينده، مي‌توان از آن به‌عنوان يك گزينه مناسب استفاده كرد.