بررسي تأثير شوري بر عملكرد بسترهاي دنيتريفيكاسيون حاصل از خاك و باگاس نيشكر براي حذف نيترات

نيترات در طبيعت به واسطه فعاليت‌هاي ميكروبي مي‌تواند به نيتريت، نيتروژن يا ديگر شكل‌ها تبديل شود. روش‌هاي مختلفي براي حذف نيترات از آب‌ها وجود دارند كه از بهترين آن‌ها، استفاده از بسترهاي دنيتريفيكاسيون است. در اين پژوهش سعي شده است تا با طراحي بسترهاي دنيتريفيكاسيون حاوي مخلوطي از خاك و باگاس نيشكر، عملكرد آن‌ها براي حذف نيترات طي فرآيند دنيتريفيكاسيون تحت سطوح شوري متفاوت بررسي شود. اين پژوهش در آزمايشگاه تحقيقاتي دانشكده مهندسي علوم آب دانشگاه شهيد چمران انجام شد. به‌منظور انجام اين مطالعه از 9 عدد ستون از جنس پلي اتيلن به طول 35 و قطر 7.62 سانتي‌متر استفاده شد. به‌منظور شبيه‌سازي جريان ورودي از سه سطح شوري حدود 2، 5 و 8 دسي‌زيمنس بر متر استفاده شد. غلظت نيترات ورودي در اين مطالعه در حدود 45 ميلي‌گرم در ليتر بود. نتايج اين پژوهش نشان داد كه راندمان حذف نيترات با افزايش شوري كاهش يافت. همچنين مشاهده شد كه با افزايش شوري نسبت كربن به ازت كل (C:N) كاهش يافت. نتايج آناليز FTIR و SEM نيز تجزيه منبع كربني را به واسطه فعاليت باكتري‌هاي هتروتروفيك طي دنيتريفيكاسيون تأييد كردند.