اثر تركيبي تمرينات ورزش در آب با مهارت شنا بر تعادل ايستاي سه گروه از بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس در مقايسه با افراد سالم

زمينه و هدف: بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (ام اس) نسبتاً غيرفعالند و با كمبود اطلاعات در رابطه با اثرات تمرينات ورزشي به‌ويژه تمرينات آبي مواجه هستند. هدف از اجراي اين تحقيق بررسي اثر تمرينات ورزش در آب در تركيب با مهارت شنا بر تعادل ايستاي بيماران مبتلا به ام اس با علائم كلينيكي متفاوت بود.  روش بررسي: 29 فرد سالم و 31 فرد مبتلا به ام‌اس (با علائم آتاكسي، اسپاستيك و آتاكسياسپاستيك) به‌طور داوطلبانه در اين مطالعه شركت نمودند. تعادل ايستا در وضعيت ايستاده با چشمان باز و بسته از طريق صفحه نيروي كيستلر،  ميزان اسپاستيسيتي، آتاكسي و ناتواني به ترتيب با مقياسAshworth, Brief Ataxia rating scale,  و Expanded disability status scale ارزيابي شد. بيماران در يك برنامه ورزش در آب (سه جلسه در هفته به مدت دو ماه) شركت نمودند. تمام ارزيابي ها در بعد از تمرين تكرار شد. از آزمون هاي آماري تي ‌زوجي و ANOVAs (repeated measure) براي تحليل آماري استفاده شد. يافته ها: در بعد از ورزش، كل طول مسير نوسان مركز فشار در هر سه گروه بيمار بطور معناداري كاهش يافت (0.04=P)؛ در ديگر پارامترهاي تعادل ايستا نيز كاهش معناداري مشاهده شد (0.05 P). در قبل از ورزش، بين گروه كنترل و گروه اسپاستيك در متغيرهاي تعادل، تفاوت معناداري مشاهده‌ نشد (0.05 P). كاهش معناداري در ميزان اسپاستيسيتي، آتاكسي و ناتواني در بعد از تمرين مشاهده‌ شد (0.05 P). نتيجه گيري: تمرينات ورزش در آب در تركيب با مهارت شنا باعث بهبود تعادل ايستاي افراد مبتلا به ام‌اس با علائم متفاوت شد. اين بيماران بايستي تمرينات آبي را به‌عنوان يك درمان تكميلي در كنار دارو درماني استفاده نمايند.