اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي دانشجويان يك مركز نظامي

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Quality of Life among Military Student

مقدمه: اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي دانشجويان يك مركز نظامي انجام پذيرفت. مواد و روش‌ها: روش تحقيق نيمه آزمايشي (پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل) بود. در اين پژوهش، 50 نفر از يك مركز نظامي به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات در پيش‌آزمون و پس‌آزمون از پرسشنامه كيفيت زندگي استفاده گرديد. براي گروه آزمايش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد اعمال شد و براي گروه كنترل هيچ‌گونه مداخله‌اي در نظر گرفته نشد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از تحليل اندازه‌گيري مكرر استفاده شد. يافته‌ها: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، نه‌تنها باعث بهبود كيفيت زندگي و شاخص پذيرش و عمل، بلافاصله پس از اجراي مداخله شده است؛ بلكه با گذشت يك ماه از درمان نيز، همچنان روند بهبود افراد حفظ شده است. نتيجه‌گيري: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي‌تواند باعث ارتقا كيفيت زندگي افراد نظامي شود.

Background: The present study aimed to examine the effectiveness of acceptance and commitment therapy on quality of life among students of a military educational center. Materials and Methods: The method of this study was quasi experimental (pretest posttest with control group). 50 students were randomly assigned in experimental and control group. Quality of life questionnaire was used as tool in pre and post test. For experimental group a program based on acceptance and commitment therapy was conducted. Analysis of repeated measures was used to analyze the data. Results: acceptance and commitment therapy could improve quality of life and acceptance and commitment index immediately after intervention which this affect continued after one month.