بررسي تاثير صداي سفيد بر افسردگي بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه قلبي

Effect of white noise on depression in patients admitted to the cardiac care unit

هدف. اين مطالعه با هدف تعيين تاثيرصداي سفيد بر افسردگي بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه قلبي انجام شد. زمينه. بسياري از بيماران مبتلا به بيماري هاي قلبي عروقي پس از بستري در بخش مراقبت ويژه قلبي با افسردگي مواجه ميگردند كه بر روند بهبودي اين بيماران تاثير سوئي ميگذارد. روش كار. اين مطالعه نيمه تجربي بر روي 90 بيمار بستري در بخش هاي مراقبت ويژه قلبي كه به روش نمونه گيري در دسترس و بر اساس معيارهاي ورود به مطالعه در دو گروه كنترل و آزمون (45 بيمار در هر گروه) قرار گرفتند، در سال 1393 در مركز قلب شهيد رجايي تهران انجام شد. افسردگي بيماران در دو گروه توسط پرسشنامه DASS نسخه21 به مدت سه روز متوالي اندازه گيري شد. براي بيماران گروه آزمون، صداي سفيد با شدت 60-50 دسي بل به مدت 30 دقيقه در فضاي واحد بستري پخش شد. براي گروه كنترل مداخله اي انجام نشد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ويراست 17 و با استفاده از آزمون هاي آماري تي مستقل، تي زوجي و مجذور كاي تحليل شدند. يافته ها. ميانگين نمره افسردگي گروه كنترل، قبل و بعد از مطالعه به ترتيب 4/12 با انحراف معيار 4/35 و 3/52 با انحراف معيار 3/74 بود كه تفاوت آماري معناداري نداشتند. ميانگين نمره افسردگي گروه آزمون، قبل و بعد از مطالعه، به ترتيب 4/81 با انحراف معيار 4/47 . 3/93 با انحراف معيار 4/48 بود كه از نظر آماري داراي اختلاف معنادار بودند (0/02p=). نتيجه گيري. با توجه به يافته هاي پژوهش، صداي سفيد، منجر به كاهش معني دار افسردگي در گروه آزمون نسبت به گروه كنترل شد. اين مداخله مي تواند به عنوان اقدامي آسان و كم هزينه براي كاهش افسردگي بيماران در بخش مراقبت ويژه قلبي به كار گرفته شود.

Aim. This study examined the effect of white noise on depression of patients in the Cardiac Care Unit (CCU). Background. Many patients with cardiovascular disease are susceptible to experience depression after admission in Cardiac Care Unit (CCU). Depression can influence patients' recovery. Method. This was a quasi-experimental study conducted in Shaheed Rajaei Cardiovascular Center, Tehran in 2014. Ninety patients admitted to the cardiac care unit were recruited in the study based on convenience sampling and divided into experimental and control group (45 patients in each group). Depression was measured for 3 consecutive days by depression subscale of DASS-21 questionnaire. In the experimental group, white noise with an intensity of 50 to 60 decibels was played for 30 minutes. Data were analyzed by SPSS , version 17, using independent t-test, paired t-test and chi-square test. Findings. In control group, no statically significant difference was observed between mean scores of depression, before and after intervention (4.12±4.35 and 3.52±3.74, respectively; p=0.05). In the experimental group, the difference between mean scores of depression, before and after intervention was statistically significant (4.81±4.47 and 3.93±4.48, respectively; p=0.02). Conclusion. According to the findings, white noise can leads to a significant reduction in depression. This intervention can be used as a simple and low-cost non-pharmacological care for these patients.