ارتباط الگوهاي غذايي غالب با مقاومت انسوليني و سندرم متابوليك در زنان

مقدمه: هر چند ارتباط غذاها و مواد مغذي با سندرم متابوليك تا حدودي شناخته شده است، اين كه آيا الگوهاي غذايي حاصل از تحليل عاملي نيز با سندرم متابوليك مرتبط مي‌باشند يا نه هنوز ناشناخته است. بنابراين مطالعه حاضر با هدف شناسايي الگوهاي غذايي غالب با روش تحليل عاملي و تعيين ارتباط آن با سندرم متابوليك و مقاومت انسوليني در زنان معلم تهراني انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، 486 فرد 60-40 ساله از معلمان زن تهراني به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي و بصورت تصادفي انتخاب شدند. دريافت‌هاي غذايي افراد ارزيابي، وزن و قد اندازه‌گيري و نمايه توده بدن محاسبه شد. نمونه خون سياهرگي جهت اندازه‌گيري سطح متغيرهاي متابوليكي جمع‌آوري و فشار خون اندازه گيري شد. سندرم متابوليك طبق معيارهاي ATP III و مقاومت انسوليني به صورت بالاترين چارك HOMA-IR تعريف شد. يافته‌ها: با استفاده از روش تحليل عاملي، سه الگوي غذايي غالب شناسايي شد: الگوي غذايي سالم، الگوي غذايي غربي و الگوي غذايي سنتي. پس از تعديل اثر عوامل مخدوش كننده، افرادي كه در بالاترين پنجك الگوي غذايي سالم قرار داشتند، شانس كمتري جهت ابتلا به سندرم متابوليك (نسبت شانس 0/61 و فاصله اطمينان 95%: 0/30 تا0/79) و مقاومت انسوليني (0/51: 0/24 تا 0/88) در مقايسه با افراد پايين ترين پنجك داشتند، در حالي‌كه آنهايي كه در بالاترين پنجك الگوي غذايي غربي قرار داشتند بترتيب 68% (1/68: 1/10 تا 1/95) و 26% (1/26: 1/001 تا 1/78) شانس بالاتري جهت ابتلا به سندرم متابوليك و مقاومت انسوليني در مقايسه با افراد پايين ترين پنجك داشتند. مصرف بالاي الگوي غذايي سنتي فقط با اختلال در هموستاز گلوكز همراه بود (1/19: 1/04 تا 1/95). نتيجه‌گيري: يافته هاي اين مطالعه حاكي از ارتباط معني دار بين الگوهاي غذايي حاصل از تحليل عاملي با سندم متابوليك و مقاومت انسوليني مي‌باشند.