تاثيرِ فعاليت‌هايِ سياسيِ دانشجويي بر روندِ استقلالِ دانشگاه در ايران 1342-1320 (نمونه موردي دانشگاه تهران)

هدف از اين پژوهش بررسي تاثير فعاليت‌هاي سياسيِ دانشجويي بر روند استقلالِ دانشگاه در ايران بين سال‌هاي 1320 تا 1342 مي‌باشد. پژوهش پيش‌رو درصدد پاسخ به اين پرسش‌ها است كه، فعاليت‌هاي دانشجويي در قالب احزاب سياسي بين سال‌هاي 1320 تا 1342 چه تاثيري بر روند استقلال دانشگاه داشته است؟همچنين نگارنده در پي بررسي چگونگي رفتار نيروهاي دولتي و مسئولين دانشگاه با فعالين دانشجويي در اين دوره زماني مي باشد؟ فرض اصلي پژوهش بر اين امر استوار است كه، سال 1321 علي‌اكبر سياسي دانشگاه تهران را از لحاظ مديريتي و اداري به استقلال رسانده و ديگر نيروهاي نظامي و دولتي حق ورود و دخالت در دانشگاه را نداشته‌اند. با شكل‌گيري فعاليت‌هاي دانشجويي در دهه بيست، دولت و نيروهاي نظامي درصدد نفوذ در دانشگاه و تنبيه دانشجويان سياسي است و مسئولين دانشگاه نيز درصدد حفظ استقلال دانشگاه هستند. پژوهش پيش‌رو با استفاده از روش تحقيق تاريخيِ توصيفي - تحليلي انجام شده است. دست‌آورد اين پژوهش نشان مي‌دهد كه فعاليت‌هاي سياسيِ دانشجويان منجر به دخالت دولت در دانشگاه شده و سرانجام دولت در نيمه اول دهه چهل، با تصويب قوانين جديدي، سعي در تضعيف استقلال دانشگاه داشته است و اين روند ادامه داشت.