بررسي روند شيوع سرطان تيروئيد در جمعيت ايراني ساكن در كشور جمهوري اسلامي ايران به تفكيك استان در بازه زماني 2010-1990

A COMPREHENSIVE STUDY ON NATIONAL an‎d SUB NATIONAL TREND IN THYROID CANCER PREVALENCE IN THE IRANIAN POPULATION, 1990 – 2010

مقدمه: سرطان تيروئيد شايع‌ترين بدخيمي اندوكرين است. ميزان بروز سرطان تيروئيد سريع‌تر از هر بدخيمي ديگري در سال‌هاي اخير افزايش داشته است كه در هر دو جنس و در تمام نژادها و سايزها ديده شده است. افزايش حساسيت روش‌هاي تشخيصي و سرويلانس مديكال نمي‌توانند به‌طور كامل توجيه كننده اين افزايش بروز باشند. مطالعات صورت گرفته در ايران در خصوص بررسي شيوع سرطان تيروئيد محدود و پراكنده است. مطالعه حاضر جهت بررسي روند تغييرات شيوع اين بيماري در جامعه ملي ايراني به تفكيك استان‌ها در بازه زماني سال‌هاي 1990 تا 2010 انجام شد. روش‌ها: داده‌هاي سرطان تيروئيد از اطلاعات ثبت شده در انستيتو ثبت سرطان گرفته شد و داده‌ها را بر حسب استان، جنسيت، سال و گروه‌بندي سني با در نظر گرفتن تابع شيوع سرطان تيروئيد بر روي يكديگر ريخته در مرحله بعد مدل لگاريتم– خطي رگرسيون را بر روي متغير نرخ رخداد سرطان تيروئيد اجرا كرديم و با استفاده از روش رگرسيون لجستيك، شيوع سرطان تيروئيد را در تمامي سال‌ها و استان‌هاي كشور برآورد كرديم. يافته‌ها: ميانگين شيوع سرطان تيروئيد به تفكيك سال نشان مي‌دهد كه شيوع سرطان تيروئيد سير افزايش يابنده به‌ويژه از سال 2002 دارد و شيوع سرطان تيروئيد در سال 1990 ، 0/25-0/0، و در سال 2010 ، 13/7-4/2 مي‌باشد. شيوع در هر دو جنس افزايش يافته و در زنان 5/2 برابر مردان است. بالاترين ميزان شيوع سرطان تيروئيد به‌ترتيب در استان‌هاي اصفهان با ميانگين شيوع 4/3 درصد هزار، يزد با ميانگين شيوع 4/1 درصد هزار، تهران با ميانگين شيوع 4 درصد هزار و قزوين با ميانگين شيوع 3/1 درصد هزار مي‌باشد. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان مي‌دهد كه با افزايش سال‌ها شيوع سرطان تيروئيد در تمامي استان‌ها به‌خصوص در نواحي مركزي و تهران و قزوين افزايش پيدا كرده است و نياز به بررسي علل تفاوت در شيوع سرطان تيروئيد در سطح مناطق و استان‌هاي مختلف كشور و تعيين راهكارهاي پيشگيري و كنترل مي‌باشد.

Background: Thyroid cancer is the most common form of endocrine cancer. The age and gender-adjusted incidence of thyroid cancer has increased faster than that of any other malignancy in recent years, with the increased incidence seen in both genders, all ethnic backgrounds and all sizes of thyroid cancer. It appears that the rise in thyroid cancer incidence is not only due to medical surveillance and improved disease detection. In Iran, also scattered studies had been accomplished in different provinces and requirement to more attention and planning for thyroid cancer. Thyroid cancer’s control and prevention requires to the evidence–based strategies in different population groups based on national and provincial comprehensive studies on the prevalence and incidence. Thus we aimed to provide the comprehensive information about thyroid cancer prevalence and trend in national, provincial levels among Iranian population. Methods: In this study we used some steps respectively to show how thyroid cancer prevalence changes in 1990 to 2010 between different provinces. We aggregate cancer registry data set by province, age categorized, gender and merge with other national covariates that were gathered in Iran. Then, linear regression model and logistic regression model were used to modeling and predicting for other provinces and years. Results: Mean of thyroid cancer prevalence displayed that prevalence increased with increase in years especially more rapidly from 2002-2010 the prevalence rates were estimated to be (0.0-0.25) and (4.2-13.7) per 100000 in 1990 and 2010 respectively and increased in both females and males. Female to male ratio was 2.5. Highest prevalence thyroid cancer were in four provinces of Iran, Isfahan (mean rate 4.3 per 100000), Yazd (mean rate 4.1 per 100000), Tehran (mean rate 4 per 100000) and Qazvin (mean rate 3.1 per 100000) respectively. Conclusion: Iran map displayed with increase in years, thyroid cancer prevalence become larger. Additional research on the risk factors for thyroid cancer is needed to explain the difference of thyroid cancer prevalence between provinces.