بهينه‌سازي چندهدفه با تلفيق روش‌هاي طراحي آزمايش، الگوريتم ازدحام ذرات و منطق فازي: مطالعه موردي براي ازدياد برداشت به كمك تزريق پليمر

روش‌هاي بهينه‌سازي كه در آنها تنها به يك معيار توجه ‌شود نمي‌توانند راه‌حل جامعي را براي مسئله ارائه نمايند زيرا نمي‌توانند تهاتر بين اهداف مختلف فني و اقتصادي را كه معمولاً با يكديگر در تضادند، در نظر بگيرند. در اين پژوهش، يك الگوريتم بهينه‌سازي چندهدفه با تلفيق روش‌هاي طراحي آزمايش، بهينه‌سازي ازدحام ذرات و منطق فازي توسعه داده‌شد كه مي‌تواند مسائل‌ بهينه‌سازي چندمنظوره را با درنظرگرفتن هم‌زمان اهداف مختلف حل نمايد. توانمندي اين الگوريتم، در يك مطالعه‌ موردي تزريق پليمر ارزيابي شد كه در آن متغيرهاي موثر (طول دوره‌ سيلاب‌زني، غلظت پليمر طول دوره‌ تزريق پليمر و جذب پليمر) بر عمليات ازدياد برداشت تزريق پليمر به يك مخزن ماسه‌سنگي با در نظر گرفتن هم‌زمان معيارهاي فني (توليد تجمعي نفت) و اقتصادي (ارزش فعلي خالص) بهينه‌سازي شدند. نتايج بهينه‌سازي اين الگوريتم چندمعياره با نتايج يك سناريوي پايه و همچنين يك روش بهينه‌سازي تك‌هدفه (الگوريتم ازدحام ذرات) مقايسه شد. در مقايسه با سناريوي پايه، توليد تجمعي نفت بيش از 58% و ارزش فعلي خالص از 6.9 به 13.1 ميليون دلار افزايش يافتند. توليد تجمعي نفت بهينه در الگوريتم تك‌هدفه‌‌ مبتني بر معيار فني، نسبت به الگوريتم دوهدفه چندهزار بشكه افزايش پيدا كرد ولي از طرف ديگر شاخص اقتصادي آن شديداً دچار افت گرديد (كاهش ارزش فعلي خالص از 13.1 به 11.5 ميليون دلار). نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد، به‌كارگيري الگوريتم‌هاي بهينه‌سازي چندمعياره منجر به تصميم‌گيري دقيق‌تر و واقع‌بينانه‌تر براي پياده‌سازي عمليات خواهد شد.