بررسي پديده تغيير ترشوندگي در فرآيند تزريق آب هوشمند به مخازن كربناته با استفاده از آزمايش پتانسيل زتا و زاويه تماس

امروزه رشد و توسعه جوامع بشري و نياز روزافزون به انرژي از يك سو و محدوديت منابع نفت از سوي ديگر موجب اهميت يافتن مباحث ازدياد برداشت نفت شده است. يكي از روش‌هاي مورد استفاده در فرآيند ازدياد برداشت، تزريق آب هوشمند به مخازن هيدروكربوري است. در تحقيق حاضر تاثير آب هوشمند بر تغيير ميزان ترشوندگي سنگ مخزن كربناته بررسي شده است. در اين راستا آب سازند و پنج نمونه از آب هوشمند (آب دريا، آب دريا با دو برابر غلظت يون كلسيم، آب دريا با دو برابر غلظت يون منيزيم، آب دريا با دو برابر غلظت يون سولفات و آب دريا با چهار برابر غلظت يون سولفات) تهيه و با آزمايش پتانسيل زتا توانايي آب‎ها در تغيير ترشوندگي سنگ مخزن مقايسه شد. در ادامه از توانمندترين آب‎ها، براي انجام آزمايش زاويه تماس استفاده گرديد. براساس نتايج به‎دست آمده، آب دريا با چهار برابر غلظت سولفات و آب دريا با دو برابر غلظت سولفات به‎ترتيب موثرترين آب‎ها در تغيير ترشوندگي سنگ كربناته شناخته شدند. در اين ارتباط در هر دو آزمايش پتانسيل زتا و زاويه تماس، آب دريا با چهار برابر غلظت يون سولفات موثرترين آب بر تغيير ترشوندگي بوده و بعد از آن به‎ترتيب آب‎هاي دريا با دو برابر غلظت سولفات، آب دريا و آب سازند قرار داشتند. مقادير پتانسيل زتا براي نمونه‎هاي ياد شده به‎ترتيب 9.61، 7.13، 1.25 و 15.8 تعيين گرديد. نتايج حاصله از آزمايش زاويه تماس براي نمونه‎هاي نامبرده در ابتداي آزمايش به‎ترتيب 139.89، 136.63، 149.68 و 144.13 درجه بوده است، كه در پايان آزمايش به 87.10، 105.17، 135.66 و 143.13 درجه تقليل يافت. اين نتايج نشان مي‎دهد كه در حضور نمونه‎هاي آب هوشمند با غلظت كنترل‎شده يون سولفات، خاصيت ترشوندگي سنگ كربناته به سمت آب‎دوست بودن متمايل شده، كه به نوعي با نتايج آزمايش پتانسيل زتا در توافق است.