عنوان مقاله :
تأثير سه برنامه‌ي تمرينات تركيبي هوازي- مقاومتي با شدت‌هاي مختلف بر كنترل متابوليك و سطوح ويسفاتين در مردان مبتلا به ديابت نوع دو
عنوان به زبان ديگر :
EFFECT OF THREE COMBINED AEROBIC-RESISTANCE EXERCISE TRAINING PROTOCOLS WITH DIFFERENT INTENSITIES ON METABOLIC CONTROL and VISFATIN LEVELS IN MEN WITH TYPE 2 DIABETES
پديد آورندگان :
زارعي، مهدي دانشگاه آزاد اسلامي واحد نيشابور - گروه تربيت بدني , امدي نيا، محمدرضا دانشگاه حكيم سبزواري - دانشكده‌ي تربيت بدني و علوم ورزشي , حقيقي، اميرحسين دانشگاه حكيم سبزواري - دانشكده‌ي تربيت بدني و علوم ورزشي , نورافشار، رها كلينيك ويژه‌ي ديابت , اميني، سارا دانشگاه علوم پزشكي سبزوار - دانشكده‌ي پزشكي
كليدواژه :
تمرين تركيبي , هوازي مقاومتي , ويسفاتين , ديابت نوع دو
چكيده فارسي :
مقدمه: هدف مطالعه‌ي حاضر بررسي تأثير سه برنامه‌ي تمرينات هوازي- مقاومتي با شدت‌هاي مختلف بر كنترل متابوليك و سطوح ويسفاتين در مردان مبتلا به ديابت نوع دو بود.
روش‌ها: 43 بيمار مبتلا به ديابت نوع دو به‌صورت تصادفي در 4 گروه (سه گروه تمرينات تركيبي 1، 2 ،3 و گروه كنترل) تقسيم شدند. گروه‌هاي تمريني به‌مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته تمرينات تركيبي هوازي- مقاومتي را با شدت‌هاي مشخص (گروه 1: مقاومتي60-50% يك تكرار بيشينه- هوازي 80-70 % ضربان قلب بيشينه، گروه 2: مقاومتي70-60% يك تكرار بيشينه- هوازي70-60% ضربان قلب بيشينه و گروه 3: مقاومتي80-70% يك تكرار بيشينه- هوازي 60-50% ضربان قلب بيشينه) اجرا كردند. فرآيند خونگيري به‌منظور تعيين سطوح ويسفاتين، انسولين، گلوكز ناشتا و هموگلوبين گليكوزيله قبل و پس از 12 هفته، اجرا شد.
يافته‌ها: پس از 12 هفته تمرين سطوح ويسفاتين و مقادير هموگلوبين گليكوزيله در هرسه گروه تمريني و گلوكز ناشتا در گروه 2 تمرينات تركيبي نسبت به گروه كنترل به‌طور معني‌داري كاهش يافت (0/05>P). در هر سه گروه تمريني حداكثر اكسيژن مصرفي به‌طور معناداري افزايش يافت (0/05>P). تفاوت معني‌داري در وزن، نمايه‌ي توده‌ي بدني، درصد چربي، سطوح انسولين و مقاومت به انسولين بين گروه‌ها مشاهده نشد.
نتيجه‌گيري: 12 هفته تمرينات تركيبي با شدت‌هاي اجرا شده به‌واسطه‌ي كاهش سطوح ويسفاتين و هموگلوبين گليكوزيله و بهبود توان هوازي مي‌تواند در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو مفيد باشد. علاوه بر فوايد فوق، تمرينات تركيبي با شدت70-60 % يك‌تكرار‌بيشينه، 70-60 % ضربان قلب بيشينه به‌واسطه‌ي كاهش گلوكز ناشتا مي‌تواند مزيت‌هاي مثبت بيشتري را نصيب اين بيماران نمايد.
چكيده لاتين :
Background: The purpose of this study was to compare effects of three combined aerobic-resistance exercise training protocols with different intensities on metabolic control and Visfatin levels in men with type 2 diabetes.
Methods: 43 male patients with type 2 diabetes were randomly divided into 4 groups (three combined aerobic-resistance exercise training groups 1, 2, 3 and control). Training groups performed combined aerobic-resistance exercises for 12weeks, 3 times a week with given intensities )group 1:resistance 50-60% one repetition maximum- aerobic 70-80%maximum heart rate, group 2:resistance 60-70% one repetition maximum- aerobic 60-70% maximum heart rate and group 3:resistance 70-80% one repetition maximum- aerobic 50-60% maximum heart rate). Blood sampling to determine the levels of Visfatin, insulin, HbA1c, fasting glucose before and after 12weeks, were conducted.
Results: Visfatin levels and HbA1c in all training groups and fasting glucose in 2 combined training groups significantly decreased compared with control group (P<0.05). Vo2max was significantly increased in all training groups (P<0.05). No significant difference were observed between groups in body weight, Body mass index, fat mass, insulin levels and resistance insulin.
Conclusion: 12 weeks of combined aerobic-resistance exercise training protocols with were executed intensities through decreasing Visfatin and HbA1c levels and improving aerobic capacity could be helpful in patient with type 2diabetes. In addition to the above benefits, combined exercise training protocols of with intensity of 60-70% maximum heart rate–intensity 60-70% repetition maximum due to reducing fasting blood glucose could give greater benefits to patients.
عنوان نشريه :
ديابت و متابوليسم ايران
عنوان نشريه :
ديابت و متابوليسم ايران
