كاربرد برخي نانوكودهاي نيتروژن در تغذيه گياهان

با توجه به رشد سريع جمعيت جهان، پيش‌بيني شده است كه توليد جهاني محصولات كشاورزي در سال 2050 بايد 70 درصد افزايش يابد تا نيازهاي بشر به غذا را تأمين كند. براي حفظ سطح فعلي توليد محصولات كشاورزي، كاربرد كودهاي مختلف به مقدار زياد و براي مدت طولاني در بخش كشاورزي باعث ايجاد مسائل جدي زيست محيطي در سطح جهان شده است. نانوكودها مي توانند يك نوآوري بزرگ براي كشاورزي باشند. در مورد نانوكودهاي نيتروژني كه اوره پرمصرف ترين آنها مي باشد، مطالعاتي انجام شده است. براي مثال از نانوذرات هيدروكسي آپاتايت، نانوذرات سيليكا با روزنه‌هاي ميان‌اندازه و پوشش اوره با نانوذرات اكسيد روي براي رهاسازي تدريجي نيتروژن استفاده شده است. برخي مطالعات نيز كاهش آبشويي نيتروژن و افزايش عملكرد گياهاني مانند گوجه فرنگي را گزارش كرده‌اند. اين تحقيقات در مراحل ابتدايي بوده و هنوز براي مصرف كلان نانوكودها از طرف نويسندگان پيشنهادي ارائه نشده است. همچنين اقتصادي بودن اين نانوكودها و برتري آنها نسبت به كودهاي مرسوم مورد سؤال است.

Due to the rapid growth of the world population, it is predicted that global agricultural production must be increased by 70 percent in 2050 to provide human needs for food. To maintain current levels of agricultural productions, application of a variety of conventional fertilizers in large quantities and for a long time in agriculture has caused globally serious environmental problems. Nano-fertilizers can be a great innovation for agriculture. In the case of nitrogen fertilizer that Urea is the most widely used, studies have been done. For example Hydroxyapatite nanoparticles, mesoporous silica nanoparticles and Urea coated with zinc oxide nanoparticles is used for slow release. Some studies also reduces nitrogen leaching and increased yield reported in plants such as tomatoes. These researches were in the early stages and still have not been proposed to widespread use by the authors. Also, the economy and superiority of these nano-fertilizers as compared to conventional fertilizers are questionable.