مروري بر روش هاي توليد نانو امولسيون هاي خوراكي

نانو امولسيونها براي غني سازي نوشيدني هاي خوراكي نسبت به امولسيونهاي متداول داراي يكسري مزيت هايي مي باشند، به همين دليل پژوهشهاي گسترده اي در زمينه بررسي عوامل موثر بر توليد و اندازه قطرات انجام مي شود تا بتوان روشي براي توليد انتخاب نمود كه هم از لحاظ اقتصادي مقرون به صرفه بوده و هم از لحاظ تركيبات مورد استفاده، ايمن بوده و بتوان از آن در صنعت غذا استفاده نمود. روش هاي توليد نانو امولسيونها به طور كلي به دو دسته پر و كم انرژي طبقه بندي مي شوند. در روش هاي پر انرژي از تجهيزات مكانيكي براي توليد استفاده مي شود در حاليكه در روش هاي كم انرژي با تغيير دادن شرايط محيطي و سيستم مي توان موفق به توليد نانو امولسيون شد. هر كدام از اين روش هاي توليد معايب و مزايايي دارند. در صنعت عمدتا نانو امولسيونها با روشهاي پرانرژي، توليد مي شوند كه نسبت به روشهاي كم انرژي روشهاي پرهزينه اي مي باشند. در حاليكه مي توان با تنظيم شرايط توليد با رو شهاي كم انرژي نانوامولسيون را توليد نمود. در اين مقاله به بررسي روش هاي توليد عوامل موثر بر آن و در نهايت معايب و مزاياي هر كدام از روش ها براي توليد پرداخته مي شود.