تبيين سازگاري نهي از استعجال و امر به دعا براي تعجيل فرج

در روايات مهدوي، از سويي به دعا براي تعجيل فرج توصيه شده و از طرفي شتاب‌خواهي و استعجال در امر ظهور، مورد نهي قرار گرفته است. سؤال اين است كه آيا اين دو بيان از تناقض رنج نمي‌برد و آيا دعا براي تعجيل فرج، مصداقي از شتاب‌خواهي و استعجال نيست؟! پاسخ به اين سوال، دليل سامان يافتن اين مقاله است. نويسنده كوشيده است تا با تبيين دقيق مفهوم لغوي و بازشناسي جايگاه استعجال در سايه روايات اهل‌بيت؟عهم؟ به اين پرسش پاسخي در خور دهد. خلاصه اين‌كه استعجال، شتاب‌خواهي پيش از فراهم آوردن مقدمات امر ظهور است كه در جهل به وظيفه، سنت‌ها و حكمت تأخير ظهور ريشه دارد اما دعا براي تعجيل فرج، به عنوان جزء يا شرط مقدمات ظهور، شتاب‌خواهي در كنار فراهم آوردن مقدمات است كه براساس تاثير شايان دعا در تعجيل ظهور مورد توجه است. نحوه جمع‌آوري داده‌ها در اين مقاله كتابخانه‌اي و روش تحقيق در آن توصيفي تحليلي است