كاركردهاي زيباشناختي ايجازِ حذف در قرآن كريم

An Investigation of the Aesthetic Functions of Deletion

ايجاز و گزيده گويي در سخن، از فنون بلاغيِ مهم در رساندن پيام و معناي مورد هدف گوينده است. اين اسلوب بياني از شيوايي و بلاغت سخن به شمار مي آيد. يكي از انواع اين اسلوب، ايجازِ حذف است كه در آن بخشي از روساخت آيه حذف مي شود . اين حذف ممكن است شامل حذف حرف، واژه يا در بخشي بزرگ تر، جمله يا جملاتي از آيات باشد . اين اسلوب اغراض بلاغي گوناگوني را دنبال نموده و در آفرينش زيبايي هاي لفظي و ظرافت هاي معنايي نقشي شگرف ايفا مي نمايد. در اين مقاله ضمن بيان معنا و مفهوم ايجاز و اقسام آن، كاركردهاي زيباشناختي اين قسم از ايجاز در شماري از آيات قرآن كريم، معرفي و تحليل شده است.

Brevity or succinctness is an important rhetorical technique which is used in conveying the meaning, intended by the speaker. This style in speech adds to the comprehensiveness and inclusiveness of discourse. One of these techniques is deletion in which some part of the surface structure of a Quranic verse is deleted. This could be a morpheme, word or phrases deletion that each follow a certain rhetoric purpose. Deletion plays a great role in creating meaning based delicacies and speech decorations. In this study a comprehensive definition of deletion and its different types is provided. Moreover the aesthetic functions and applications of deletion on some Quranic verses are also investigated.